مستثینات دین قاضی، صمد چوبینه

«به یاد دارم که در تیر ماه سال ۱۳۹۲ برای بار دوم‌ به اتفاق حاج آقای محمودی اطهر (دادستان فعلی شهرستان سپیدان) به مدینه منوره مشرف شده بودم. در نزدیکی بارگاه منور حضرت رسول اکرم (ص) چشم‌مان به محکمه جزایی شهر مدینه افتاد.

به اتفاق حاج آقای محمودی اطهر تصمیم بر رفتن به محکمه گرفتیم. از باب هماهنگی امنیتی و به رسم رعایت مقررات سفر، موضوع را به مدیر کاروان اطلاع دادیم، لیکن ایشان پس از مشورت با مسئولین بعثه، ما را به شدت نهی کردند که خارج از عرف زیارتی است و نسبت به ایرانیان حساس هستند و ممکن است دردسر درست شود و اتهام‌ جاسوسی را مطرح کنند و چنین و چنان.

لیکن مسوولیت من که آن زمان رئیس شعبه دادگاه جزایی فیروزاباد بودم و حس کنجکاوی در خصوص تجربه کشور میزبان در امور جزایی، ما را به محکمه جزایی مدینه کشانید. در نتیجه با معرفی خود به عنوان قاضی ایرانی با احترام و نزاکت به ما اجازه ورود به محکمه داده شد.

عمارتی باشکوه در چندین طبقه و بسیار مرتب و منظم همراه با آب‌نمایی زیبا در سالن ورودی و آرامشی عجیب در تمام راهروها و دقیقاً بر خلاف شلوغی و ناله های مرسوم در دادسراها و دادگاه های کیفری خودمان.

بماند که سیستم ثبت الکترونیک پرونده ها داشتند و بماند که باب اتاق تمام قضات کاملاً بر روی مردم باز بود و بماند که  آسانسورها و راه پله ها همه مزین به آیاتی برگزیده از قرآن حکیم بود و بماند که برای استراحت خانم ها و شیر دادن مادران به نوزادان اتاق اختصاصی با رعایت مسائل مربوط به حجاب در تمام طبقات تعریف شده بود، در نهایت به طبقه آخر و دفتر رئیس آن مجتمع که خودشان “امین محکمه” می گفتند، رسیدیم. جناب رئیس جلسه دادرسی داشتند و با احترام ملاقات با ما را به بعد از جلسه موکول کردند.

در اتاق رییس مجتمع منتظر بودیم، لیکن به سبب برخی ملاحظات حفاظتی، ترجیح دادیم که زیاد معطل نشویم. لذا سوالات خود را با مدیر دفتر جناب رئیس مطرح کردیم. یکی از  دهها سوال ما راجع به میزان حقوق دریافتی قضات آن محکمه بود.

مسوول دفتر بیان کرد که حقوق یک نفر قاضی معمولی آن محکمه، علاوه بر استفاده از مزایایی نظیر منزل و خودروی مناسب و خدمه و راننده، به صورت میانگین ۴۰ هزار ریال سعودی است. ریال سعودی در آن سال حدود هزار تومان ایرانی بود. یعنی حقوق یک قاضی معمولی شهر مدینه در آن سال، به پول کشور ما حدود ۴۰ میلیون تومان بود.

من به عنوان رئیس شعبه جزایی فیروزآباد خودم را با همتای عربستانی ام‌ مقایسه کردم که حدود ۷ درصد قاضی همرتبه عربستانی حقوق دریافت می کردم. پیش خود گفتیم که شاید این حقوق نسبت به مخارج زندگی در این شهر معمولی باشد و تصور ما غلط بوده!! شک خود را با آن مدیر دفتر خوش اخلاق (که مسلمان سنی بود و نه وهابی) مطرح کردیم و خواستیم که مقایسه‌ای کند. گفت قیمت یک دستگاه خودروی نوی تویوتا کمری مدل ۲۰۱۲، حدود ۳۲ هزار ریال سعودی است. یعنی قاضی در هر ماه قادر به خرید یک دستگاه تویوتا کمری ۲۰۱۲ می باشد و مقداری از حقوقش هم باقی می ماند. حیران تر شدیم!

حاج آقای محمودی پرسیدند،  مثلاً حقوق نیروهای انتظامی چقدر است. جواب داد حدود ۸ هزار ریال سعودی. ناخودآگاه به یاد همکاران مظلوم قضایی ایرانی افتادم که چقدر مظلومند. نه اینکه طمع خرید ماهانه تویوتا کمری داشته باشند که البته با پس انداز بیست ساله خود هم‌ نمی توانند اینکار را انجام دهند، بلکه به این اندیشیدم که قاضی ایرانی چقدر بی توقع کار می کند و چه زبان ها و چه گوش های که دقیقه به دقیقه به غیبت کردن و غیبت شنیدن در مورد قاضی ایرانی مشغولند.

صحبت های مدیر دفتر رییس محکمه آنقدر ما را شگفت زده کرده بود که ترجیح دادیم منتظر رئیس محکمه نمانیم و به اتفاق همکارم از دادگاه مدینه خارج شدیم. چشمم مجددا به گنبد سبز رسول الله افتاد و آن همه تاکیدی که دین علمی اسلام و مذهب مترقی شیعه بر حقوق و تکالیف قاضی داشته‌اند و همزمان به این می اندیشیدیم که ما نیازی به خرید ماهانه تویوتا کمری مثال زده شده، نداریم لیکن آیا نباید شرایط در میهدنم به گونه ای باشد که یک قاضی بعد از یک دهه از شروع به کار خود در حد مستثنیات دین تامین باشد. فقط در حد مستثنیات دین!!!

قاضی ایرانی آنقدر برای خودش شان قائل است که وارد معامله با مراکز فساد و قدرت نشود. قاضی ایرانی آنقدر برای خودش شان و ارزش قائل است که برای این گونه امور دست به اقدامات ناشایست معمول نزند. درد ما عدم افزایش حقوق نیست. درد ما خرید خودروی لوکس نیست. درد ما نداشتن مال و اموال نیست . درد ما نفهمیدن است. درد ما شنیده نشدن است. درد ما درک نادرست برخی مسئولین از ماجرا است. برخی ها که باید بفهمند ولی نمی فهمند. درد ما احترام به شان قضاوت است نه چیز دیگری و الا ما را مستثنیات دین بس است.‌..

منبع: قضاوت‌آنلاین، به نقل از کانال یک قاضی