قانون گذرنامه مصوب 1351 مجلس شورای ملی با اصلاحات و الحاقات بعدی

گذرنامه جمهوری اسلامی ایران

[box type=”info” align=”” class=”” width=””]

قضاوت آنلاین: اولین قانون گذرنامه در سال 1311 تصویب شد. این قانون به موجب ماده 42 قانون گذرنامه مصوب 1351/12/10 مجلس شورای ملی نسخ صریح گردید. قانون اخیر که به عنوان قانون لازم‌الاجراء مجری است، در فواصل زمانی متعدد مورد اصلاح قرارگرفت و موادی به آن الحاق گردید که مستندات آن به ترتیب تاریخ و مرجع تصویب به شرح زیر است:

✓ قانون اصلاح ماده 10 قانون گذرنامه مصوب 1351/12/10 مصوب 1353/9/11 مجلس شورای ملی
✓ لایحه قانونی اصلاح تبصره ذیل ماده 5 قانون گذرنامه مصوب 1358/10/5 شورای انقلاب
 لایحه قانونی اصلاح ماده 16 قانون گذرنامه مصوب 4 اسفند ماه 1358 شورای انقلاب
✓ قانون اصلاح فصل سوم قانون گذرنامه مصوب 10 اسفند ماه 1351 مصوب  1362/03/26 مجلس شورای‌اسلامی
✓ قانون راجع به اصلاح ماده 16 قانون گذرنامه مصوب دهم اسفند ماه 1351 مصوب 1362/08/03 مجلس شورای‌اسلامی
✓ قانون الحاق ماده واحده به قانون گذرنامه مصوب 1351/12/10 مصوب 1367/10/11 مجلس شورای‌ اسلامی
✓ ماده واحده قانون اصلاح بند 1 ماده 18 قانون گذرنامه مصوب 1351/12/10 مصوب 23 مرداد ماه 1370 مجلس شورای‌اسلامی
 ماده واحده قانون اصلاح مواد 25 و 26 قانون گذرنامه مصوب 1351/12/10 مصوب 3 /7/1373 مجلس شورای‌اسلامی
✓ قانون اصلاح قانون اصلاح فصل سوم قانون گذرنامه مصوب 1377/02/20 مجلس شورای اسلامی
 قانون تغيير قانون اصلاح بند (1) ماده (18) قانون گذرنامه مصوب 1370 و اصلاح ماده 33 قانون گذرنامه مصوب 1351 مصوب 23 خرداد 1380 مجلس شورای اسلامی
✓ بند چ ماده 165 قانون امور گمرکی مصوب 1390/8/22 مجلس شورای اسلامی
✓ قانون تشدید مجازات مترددین به فلسطین اشغالی و اصلاح ماده 36 قانون گذرنامه مصوب 1390/8/23 مجلس شورای اسلامی

تمامی تغییرات صورت گرفته در متن قانون حاضر اعمال گردید و مواد سابق برای بررسی تحولات قانونی در زیرنویس در هر ماده با رنگ قهوه‌ای و خطی روی آن  آورده شد. تغییرات بعدی نیز به همین نحو در متن قانون لحاظ خواهدشد.

[/box]

قانون گذرنامه مصوب 10 اسفند 1351 مجلس شورای ملی با اصلاحات و الحاقات بعدی مجلس شورای اسلامی

فصل اول – کلیات

ماده 1 –گذرنامه سندی است که از طرف مأموران صلاحیتدار دولت شاهنشاهی مذکور در این قانون برای مسافرت اتباع ایران به خارج و یا اقامت ‌در خارج و یا مسافرت از خارج به ایران داده می‌شود.

ماده 2 – اتباع ایران برای خروج از کشور و یا اقامت در خارج و یا مسافرت از خارج به ایران باید تحصیل گذرنامه نمایند. صدور گذرنامه منوط به ‌ارائه اسنادی است که هویت و تابعیت ایرانی تقاضاکننده را ثابت نماید. اسناد مزبور به موجب آیین‌نامه اجرایی این قانون تعیین خواهد شد.

ماده 3 – خروج از کشور بدون ارائه گذرنامه یا مدارک مسافرت مذکور در این قانون ممنوع است.

ماده 4 (مصوب 1351/12/10)- به موجب بند چ ماده 165 قانون امور گمرکی مصوب 1390/8/22 مجلس شورای اسلامی نسخ صریح شد.

[toggle title=”زیرنویس:” state=”close”]‌

ماده 4 (مصوب 1351/12/10)- ورود به کشور و یا خروج از آن فقط از نقاطی که بنا به پیشنهاد وزارت کشور و تصویب هیأت وزیران تعیین و آگهی خواهد شد مجاز است.

[/toggle]

ماده 5 – بازرسی گذرنامه و مدارک مسافرت و رسیدگی به آنها در مرز با شهربانی کل کشور و در نقاطی که شهربانی نباشد به عهده ژاندارمری کل‌کشور است.
‌مأموران مربوط مکلفند از ورود افرادی که فاقد گذرنامه یا مدارک لازم برای ورود به ایران باشند جلوگیری نمایند.

امتیاز به نوشته

پیوند نوشته

https://ghazavatonline.ir/?p=31564

منبع: قضاوت آنلاین؛ پایگاه آموزش حقوق کاربردی

دیدگاه‌ها

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

تازه های انجمن‌ها


جستجوگر