مجتهد حقوقدان؛ گفتگوی اختصاصی حقوق خوان با دکتر محسن صفری

می خواستیم اولین مصاحبه مان، «ویژه ترین» باشد؛ کمی پرس و جو کردیم تا بیابیم برای گفتگویمان، کدام استاد بزرگوار را خطاب قرار دهیم؛ در بین همین پرس و جوها از دانشجویان، نام و آوازه «دکتر صفری» زیاد شنید می شد؛ عزممان را جزم کردیم تا بیشتر بدانیم از استاد. بدانیم که چگونه می توان هم حوزوی بود بود و هم دانشگاهی؛ هم استاد بود و هم مجتهد؛ چگونه می توان در عین جدّیت در تدریس، با دانشجو نیز صمیمی بود و شوخ طبعی را ضمیمه کلاس های «به اصطلاح خشک» حقوقی کرد؛ و چگونه می توان دلسوزی پدرانه داشت و همچون رهنمای راه، وقتی به بیراهه می روی، بخواند برایت: «الا یا ایّها الطلاب ناشی، علیکم بالمتون لا بالحواشی». و چگونه می توان در بین تدریس، ریزه کاری های اخلاقی را یادآور شد تا غرور دچارت نکند؛ تا بفهمی که اگر خدا نخواهد، هیچ چیزی از خودت نخواهی داشت.

حقوق خوان : دوست داشتیم با استادی مصاحبه کنیم که هم مبانی فقه اسلامی را خوب بشناسد و هم نظام حقوقی ایران را؛ و استاد گرامی مان، «جناب آقای دکتر محسن صفری» را، به جد، زیبنده این نسبت یافتیم.

استاد دکتر محسن صفری، عضو محترم هیأت علمی دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران و یکی از بهترین اساتید دروس «حقوق مدنی»، «فلسفه حقوق»، «اصول و متون فقه» این دانشگاه می باشند. از جمله کتب منتشره ایشان می توان به «توابع موردمعامله»، «دلیل مستقل عقلی»، «قرارداد بهره برداری از علامت تجاری؛ فرانچایز» و «فریبکاری و آثار آن؛ قاعده غرور» اشاره نمود.

به سراغ استاد رفتیم و کلی صحبت، تا راضی شوند به مصاحبه؛ حتم دارم تمام کارمندان راهروی طبقه دوم ساختمان دانشکده، متوجه اصرارهای ما و انکارهای حضرت استاد شدند! و البته دانشجویان ارشد! نهایتا هم مجبور شدیم نگذاریم استاد وارد کلاس درس شان شوند تا قول مصاحبه را بگیریم. راستش را بخواهید تا تنور داغ بود چسباندیم! و استاد در عمل انجام شده قرار گرفتند. این شما و این حرف های گرانمایه استاد صفری.

ضمن عرض سلام و خسته نباشید و تشکر از اینکه وقت ارزشمندتان را در اختیار ما قرار دادید؛ برای شروع و آغاز لطفا بفرمایید متولد چه سالی هستید و مقاطع تحصیلی خودتان را در کجا گذراندید؟

بسم الله الرّخمن الرّحیم. بنده متولد ۱۳۴۳ هستم؛ تا دیپلم در یکی از دبیرستان های ملی – اسلامی مشغول به تحصیل بودم و بعد از دیپلم وارد حوزه شدم و از آن سال تا کنون به طور مستمر مطالعاتم ادامه داشته است؛ البته در سال های اخیر کمی انقطاع حاصل شد ولی ارتباطم با مسائل و کتاب های حوزوی هیچ وقت قطع نشده است؛ نزدیک به 25 سال هم هست که با دانشگاه ارتباط دارم؛ تمام تحصیلات دانشگاهی ام در دانشگاه تهران بوده است؛ کارشناسی حقوق و ارشد و دکتری حقوق خصوصی هستم؛ برخلاف برخی از دوستانی که از امتیاز دروس حوزوی استفاده کردند و بدون طی کردن مقطع کارشناسی حقوق، وارد مقاطع تحصیلات تکمیلی شده اند، بنده تمامی مقاطع را طی کرده ام؛ البته پیش از ورود به دانشگاه، در سال های قبلش هم چندین بار در دانشگاه پذیرفته شده بودم ولی در دهه ۶۰ به دلایل شخصی و اجتماعی وارد دانشگاه نشدم؛ دروس حوزوی خارج فقه اصول را شرکت داشتم و تا سطح اجتهاد درس گرفتم؛ تمام مقدمات اجتهاد را طی کرده ام و در مقطعی از دروس حوزوی که به اصطلاح در سطح سه بود وارد دانشگاه شدم؛ ابتدائاً پایه های علمی حوزوی ام را تقویت کردم و بعدً با رتبه یک رقمی وارد دانشگاه شدم؛ برای انتخاب دانشگاه تردید داشتم در پردیس قم بخوانم یا پردیس مرکزی؛ تردیدم از این جهت بود که پردیس قم موجب می شد ارتباطم با حوزه قم حفظ شود و بعد هم به این نتیجه رسیدم که دانشکده حقوق پردیس تهران را انتخاب کنم.