ماده 5 – هیچ یک از مؤسسات پزشکی و دارویی و صاحبان فنون پزشکی و داروسازی و سایر مؤسسات مصرح در ماده اول این قانون حق انتشار ‌آگهی تبلیغاتی که موجب گمراهی بیماران یا مراجعین به آنها باشد و یا به تشخیص وزارت بهداری بر خلاف اصول فنی و شئون پزشکی یا عفت عمومی‌باشد [را] ندارند و استفاده از عناوین مجعول و خلاف حقیقت روی تابلو و سر نسخه و یا طرق دیگر و دادن وعده‌های فریبنده ندارند و همچنین دخل و ‌تصرف و یا تغییر در نسخه پزشکی به هر صورت که باشد بدون اجازه خود پزشک از طرف داروساز ممنوع می‌باشد.

متخلفین برای بار اول به پرداخت ‌پنج هزار ریال تا بیست هزار ریال و برای دفعات بعد هر دفعه از بیست هزار ریال تا 50 هزار ریال جزای نقدی و یا به حبس تأدیبی از یک ماه تا چهار ماه‌و یا به هر دو مجازات محکوم خواهند شد.

‌تبصره 1 – دخالت داروسازان در امور مختص به طبابت جز در مورد کمک‌های نخستین قبل از رسیدن پزشک مشمول ماده سه این قانون خواهد‌بود.

تبصره 2 (اصلاحی 1367/1/23) ـ هر یك از متصدیان امور دارویی و یا داروخانه ها که مبادرت به تبدیل تاریخ مصرف دارو یا افزایش قیمت رسمی و یا تخلف در نرخ گذاری نسخه برآیند با رعایت شرایط و امکانات خاطی و دفعات و مراتب جرم و مراتب تأدیب به پرداخت جزای نقدی از ده هزار ریال تا یک میلیون ریال و یا به سه ماه تا شش ماه حبس محکوم خواهند شد. چنانچه سوء استفاده بیش از یک میلیون ریال باشد جزای نقدی مرتکب دو برابر میزان سوء استفاده خواهد بود.

زیرنویس:

[toggle title=”زیرنویس” state=”close”]

تبصره 2 (مصوب 1334/3/29)- هر یک از متصدیان امور دارویی و یا داروخانه به منظور سوء استفاده به هر نحو در مقام تبدیل تاریخ استعمال دارو و یا تغییر قیمت ‌معین شده از طرف نمایندگی کارخانه یا دولت برآید به پنج هزار ریال تا پنجاه هزار ریال جزای نقدی و از سه تا 6 ماه حبس تأدیبی محکوم خواهد شد.

[/toggle]

تبصره 3 (الحاقی 1367/1/23) ـ ارائه داروی هم فرمول از نظر مواد مؤثره به جای داروی تجویز شده در نسخه پزشک دخل و تصرف یا تغییر در نسخه پزشکی محسوب نمی شود لکن ارائه داروی غیرهم فرمول از نظر مواد مؤثره به جای داروی تجویز شده در نسخه پزشک دخل و تصرف یا تغییر در نسخه پزشکی محسوب و قابل تعقیب است. مرجع تشخیص مواد مؤثره داروهای فوق الذکر وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی می باشد.

‌[is_logged_in]

فصل دوم – آزمایشگاه تشخیص

‌ماده 6 – کسانی می‌توانند متصدی آزمایشگاه تشخیص طبی برای یک یا چند رشته گردند که دکتر در پزشکی یا داروسازی یا دامپزشکی و یا علوم‌شیمی و یا «‌بیولوژی» بوده به علاوه دارای گواهینامه دوره تکمیلی آزمایشگاهی از دانشکده‌های پزشکی یا گواهینامه رسمی تخصصی در امور‌آزمایشگاهی از کشورهای خارجه که به تصدیق مراجع صلاحیتدار رسیده باشد.

تبصره 1 (اصلاحی 1367/1/23) ـحداقل دو نفر از دارندگان مدارک علوم آزمایشگاهی بالینی با درجه دکترا یا پی اچ.دی (در علوم آزمایشگاهی) یا تخصصی در رشته های:
1ـ بیوشیمی.
2ـ پاتوبیولوژی (قارچ‌شناسی یا میكرب‌شناسی یا انگل‌شناسی(.
3ـ ایمنولوژی (ایمن‌شناسی یا سرم‌شناسی(
4ـ خون‌شناسی (هماتولوژی(
می‌توانند اقدام به تصدی فنی آزمایشگاه گروهی در رشته مربوط به خود نمایند. بدیهی است برای تصدی فنی آزمایشگاه تشخیص طبی عمومی مشاركت هر چهار رشته فوق ضروری می باشد.

زیرنویس:

[toggle title=”زیرنویس” state=”close”]

‌تبصره 1 (مصوب 1334/3/29)- کسانی که تا تاریخ تصویب این قانون طبق مدارک مسلم مدت پنج سال دارای آزمایشگاه تشخیص طبی بوده و یا مدت پنج سال ریاست ‌یکی از آزمایشگاه‌های دولتی را داشته باشند که وزارت بهداری برای آن منظور کافی بداند به شرط داشتن یکی از دانشنامه‌های مذکور در ماده فوق بدون ‌ارائه گواهینامه تخصصی می‌توانند درخواست پروانه تأسیس آزمایشگاه تشخیص طبی بنمایند و وزارت بهداری طبق مقررات پروانه به نام آنها صادر‌خواهد کرد.

[/toggle]

تبصره 2 (اصلاحی 1367/1/23) ـ افرادی که دارای دکترای گروه پزشکی در رشته های پزشکی، داروسازی، دامپزشکی بوده و مدرک آنها مورد تأیید وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی می باشد و دارای تخصص در یک رشته آزمایشگاهی یا افرادی که دارای پی اچ.دی در یکی از رشته های علوم آزمایشگاهی بالینی بوده و فاقد تخصص در بقیه رشته های آزمایشگاهی بالینی هستند رشته های کمبود را در کلاسهایی که در دانشگاه علوم پزشکی تهران یا سایر دانشگاههای علوم پزشکی که امکان دارند می گذرانند و پس از انجام کارآموزی بیمارستانی و قبول شدن در آزمون تخصصی مجاز به تصدی فنی آزمایشگاه تشخیص طبی خواهند بود. آیین نامه کلاسها و کارآموزی و نحوه تأمین بودجه آن را وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی معین می کند.

زیرنویس:

[toggle title=”زیرنویس” state=”close”]

‌تبصره 2 (مصوب 1334/3/29) وزارت بهداری می‌تواند استثنائاً برای مدت هشت سال از تاریخ تصویب این قانون کسانی را که علاوه بر داشتن دانشنامه دکترای در‌رشته مذکور در این ماده که دارای گواهینامه کارآموزی از یکی از آزمایشگاه‌های رسمی وزارت بهداری و یا دانشکده پزشکی تهران باشند مشروط بر این‌که دوره کارآموزی مزبور از یک سال کمتر نباشد پس از آزمایشی که به موجب آیین‌نامه مخصوص از آنها به عمل خواهد آمد طبق قانون  استخدام ‌پزشکان فقط برای تصدی امور آزمایشگاهی مؤسسات وزارت بهداری به کار بگمارد.

[/toggle]

تبصره 3 (الحاقی 1367/1/23) ـدارندگان مدارک تحصیلی ذکر شده در تبصره یک در مورد رشته های محدود نظیر ویروس شناسی یا هورمون شناسی با تصویب کمیسیون قانونی آزمایشگاهها می توانند اقدام به تصدی فنی آزمایشگاه تک رشته ای مربوط نمایند.

تبصره 4 (الحاقی 1367/1/23) ـ در شهرستانهایی که متصدی فنی آزمایشگاه گروهی به علت عدم حضور افراد ذکر شده در این قانون موجود نباشد طبق مقررات می توانند (فقط برای همان رشته مورد درخواست) اجازه تصدی فنی آزمایشگاه تک رشته ای دریافت نمایند.

تبصره 5 (الحاقی 1367/1/23) ـ برای تصدی فنی آزمایشگاه آسیب شناسی تشریحی متقاضی باید علاوه بر داشتن دکترا در پزشکی دارای دیپلم تخصصی در رشته مزبور باشد ضمناً کسانی که دارای مدرک تحصیلی مشترک رشته علوم آزمایشگاهی بالینی و آسیب شناسی می باشند می توانند مستقلاً برای تصدی فنی آزمایشگاه در رشته های تخصصی اقدام نمایند.

تبصره 6 (الحاقی 1367/1/23)ـ وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی موظف است لیست آزمایشاتی که هریک از متخصصین شاغل در آزمایشگاه تشخیص طبی صلاحیت انجام آن را دارند به تفکیک مشخص نموده و متخصصین مذکور در صورتی که مبادرت به انجام آزمایشاتی نمایند که در صلاحیت آنها نباشد متخلف محسوب می شوند و دادگاه به مجازات مذکور در تبصره 2 ماده 5 علیه آنها رأی می دهد.

‌ماده 7 – دارندگان آزمایشگاه نمی‌توانند غیر از رشته‌ای که پروانه برای آن صادر گردیده به انجام آزمایشهای دیگری مبادرت ورزند مگر این که برای‌رشته‌های دیگر نیز تحصیل پروانه نموده باشند به هر حال یک نفر نمی‌تواند مسئولیت بیش از یک آزمایشگاه را عهده‌دار باشد.

‌ماده 8 – دارندگان آزمایشگاه‌ها نمی‌توانند اقدام به خرید و فروش خون نموده و یا محصولاتی که عناصر اصلی آن از میکرب یا سرم یا خون است‌ ساخته و به فروش رسانند مگر با اجازه مخصوص وزارت بهداری.

‌ماده 9 – متخلفین از مواد 6 – 7 – 8 برای بار اول به پنج هزار تا پنجاه هزار ریال جزای نقدی محکوم خواهند شد و برای دفعه دوم علاوه بر‌پرداخت جریمه نقدی مؤسسه مربوطه نیز تعطیل خواهد شد.

‌فصل سوم – مقررات مربوط به اشتغال پزشکان بیگانه

‌ماده 10 – اشتغال پزشکان بیگانه به هر نام و هر نوع کار فنی از هر حیث تابع مقررات قانون طبابت اتباع بیگانه مصوب شهریور ماه 1312 و مستلزم‌داشتن پروانه از وزارت بهداری می‌باشد و در صورت تخلف مشمول مجازات مصرح در ماده سه خواهد بود به علاوه از تاریخ تصویب این قانون کلیه‌ مؤسسات اعم از دولتی و ملی باید وزارت بهداری را قبلاً از استخدام پزشکان خارجی و شرایط استخدام آنها مطلع سازند.

‌ماده 11 – از تاریخ تصویب این لایحه صدور پروانه برای طبابت آزاد به نام پزشکان خارجی برای تهران و مراکز استانها ممنوع است.

‌ماده 12 – پروانه‌های اشتغال به طبابت که برای پزشکان خارجی صادر شده و یا خواهد شد نهایت برای مدت پنج سال از تاریخ صدور معتبر بوده و‌پس از انقضای مدت مزبور صاحب پروانه باید تقاضای تجدید آن را بنماید.

‌قبول این تقاضا در مورد طبابت آزاد برای وزارت بهداری الزامی نیست و متخلف از ادامه طبابت ممنوع خواهد شد.

‌تبصره – پزشکان بیگانه به هیچ وجه حق دخالت در امور سیاسی ندارند و در صورت تخلف پروانه طبابت آنها فوراً لغو و مطابق مقررات مربوط‌تحت تعقیب قرار خواهند گرفت.

‌فصل چهارم – شرایط ساخت و ورود دارو و فرآورده های بیولوژیک و فرآورده های آزمایشگاهی

زیرنویس:

[toggle title=”زیرنویس” state=”close”]

.‌به موجب ماده 5  ‌قانون اصلاح بعضی از مواد قانون مربوط به مقررات امور پزشكی و دارویی و مواد خوردنی و آشامیدنی مصوب 1334 مصوب 23 فروردین 1367 عنوان فصل چهارم از “‌داروهای اختصاصی” به شرایط ساخت و ورود دارو و فرآورده‌های بیولوژیك و فرآورده‌های آزمایشگاهی تبدیل‌می‌شود.

[/toggle]

‌ماده 13 – عنوان داروی اختصاصی شامل داروهایی می‌شود که به طور ساده و یا از اختلاط و یا ترکیب چند دارو در نتیجه ابداع شخص یا ‌شخصیت حقوقی معینی به دست آمده و یا فرمول و اسم ثابت و علامت صنعتی مخصوصی مشخص به نام ابداع‌کننده در کشور ایران و یا کشورهای‌خارجی به ثبت رسیده باشد.

‌تبصره 1- برای ثبت اسامی و علائم تجارتی و صنعتی هر نوع دارو یا مؤسسات پزشکی و داروسازی و داروفروشی علاوه بر رعایت مقررات مربوط‌به ثبت علائم، موافقت قبلی وزارت بهداری نیز برابر آیین‌نامه مخصوصی ضروری است.

تبصره 2(الحاقی 1367/1/23) ـ عنوان داروهای ژنریک به داروهایی اطلاق می شود که با نام شیمیایی یا عمومی (غیر اختصاصی) که توسط وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی تأیید می گردد، نامیده شوند.

تبصره 3 (الحاقی 1367/1/23) ـ داروهای گیاهی به فرآورده هایی اطلاق می شود که در تهیه و ترکیب آنها کلاً یا اکثر آن، از اجزاء و یا عصاره های گیاهی استفاده شده باشد. تشخیص داروی گیاهی، تأیید اثر درمانی و تعیین یا تأیید نام آن با وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی است.

تبصره 4 (الحاقی 1367/1/23) ـ فرآورده های بیولوژیک به موادی اطلاع می شود که دارای منشاء انسانی یا حیوانی بوده که برای تشخیص و پیشگیری و یا درمان بیماریها به کار می رود. تعیین نوع فرآورده های مذکور به عهده وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی می باشد.

تبصره 5 (الحاقی 1367/1/23)ـ فعالیت افراد مؤسسات و نمایندگیهای شرکتهای دارویی و تجهیزات و ملزومات پزشکی، دندانپزشکی مشمول آیین نامه ای خواهد بود که حداکثر ظرف مدت سه ماه تهیه و به تصویب وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی برسد.

ماده 14 (اصلاحی 1367/1/23) ـ ورود هر نوع فرآورده بیولوژیك نظیر سرم و واكسن و فرآورده های آزمایشگاهی و مواد غذائی اطفال و هر نوع دارو و مواد اولیه دارویی و بسته بندی دارویی و قطعات و ماشین آلات مربوط به هر شکل و عنوان از خارج از کشور توسط بخش خصوصی و یا دولتی و نیز ترخیص آنها از گمرک و همچنین ساخت هر نوع دارو یا فرآورده بیولوژیک و عرضه و فروش آنها در داخل کشور و یا صدور آن به خارج از کشور مستلزم اجازه قبلی از وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و اخذ پروانه و یا مجوز لازم می باشد.

زیرنویس:

[toggle title=”زیرنویس” state=”close”]

ماده 14 (مصوب 1334/3/29)- ورود هر نوع سرم – واکسن – مواد غذایی – شیرخواران – داروهای اختصاصی (‌آنتی‌بیوتیک) از خارج کشور به منظور بازرگانی و‌ترخیص آن از گمرک و همچنین ساختن هر نوع داروی اختصاصی در داخله کشور و عرضه و فروش آن در بازار مستلزم اجازه قبلی وزارت بهداری و‌اخذ پروانه لازم در مورد هر قلم از داروهای مزبور می‌باشد.

[/toggle]

تبصره 1 (اصلاحی 1367/1/23)ـ اعتبار پروانه ورود یا ساخت اقلام مذکور در این ماده، 4 سال است، تقاضای تجدید پروانه باید شش ماده قبل از انقضاء مدت به عمل آید. چنانچه در طول مدت اعتبار پروانه ورود یا ساخت، وزارت بهداشت، درمان و‌ آموزش پزشکی ورود و یا تولید دارویی را غیرلازم و یا مضر به سلامت جامعه تشخیص دهد موظف است پروانه مربوطه را با رأی کمیسیون مذکور در ماده (20) این قانون لغو نماید و میزان ورود و یا ساخت هر یک از فرآورده های مذکور نیز منوط به موافقت قبلی وزارت بهداشت، درمان و‌ آموزش پزشکی است.

زیرنویس:

[toggle title=”زیرنویس” state=”close”]

به بند ب ماده 7 قانون اصلاح بعضی از مواد قانون مربوط به مقررات امور پزشكی و دارویی و مواد خوردنی و آشامیدنی مصوب 1334 مصوب 23 فروردین 1367تبصره ماده 14 با اصلاح به تبصره یك تبدیل شد که متن آن به شرح زیر است:

تبصره (مصوب 1334/3/29)- پروانه ورود داروهای اختصاصی که به استناد این قانون صادر خواهد شد فقط سه سال از تاریخ صدور معتبر بوده و در صورتی که‌واردکننده بخواهد پس از انقضای این مدت باز هم اقدام به ورود آن نماید باید سه ماه به پایان مدت اعتبار مانده تقاضای تجدید پروانه بکند.

[/toggle]

تبصره 2 (الحاقی 1367/1/23) ـ ساخت و یا ورود هر نوع مواد و ملزومات مصرفی و تجهیزات پزشکی و دندانپزشکی و یا مواد اولیه و بسته بندی آنها که لیست آن از طرف وزارت بهداشت، درمان و‌ آموزش پزشکی اعلام می گردد باید با اجازه قبلی و موافقت وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی انجام گیرد، ترخیص اقلام مذکور از گمرک نیز باید با کسب اجازه از وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی باشد.

تبصره 3 (الحاقی 1367/1/23)ـ شرکتهای توزیع کننده انواع دارو و مواد بیولوژیک اعم از دولتی و غیردولتی و خصوصی باید از وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی پروانه تأسیس اخذ نموده و با معرفی مسؤول فنی واجد شرایط که صلاحیت آنها به تصویب کمیسیون قانونی مربوط در ماده (20) این قانون خواهد رسید بر اساس آیین نامه مصوب وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی اقدام به توزیع دارو و مواد بیولوژیک در سطح کشور بنمایند.
شرایط صلاحیت مسؤول فنی مذکور در این تبصره عبارتند از:
1 ـ داشتن دانشنامه دکترای داروسازی.
2 ـ نداشتن سوء پیشینه کیفری مؤثر.
3 ـ عدم اشتهار به فساد در حرفه مربوطه.

تبصره 4 (الحاقی 1367/1/23) ـ چنانچه شرکتهای توزیع کننده داروهای فاسد یا داروهای با تاریخ مصرف کوتاه و یا منقضی شده که مخالف آیین نامه مصوب وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی باشد توزیع نمایند و یا دارویی را بیش از قیمت رسمی به فروش برسانند با رعایت شرایط و امکانات خاطی و دفعات و مراتب جرم و مراتب تأدیب شرکت مربوطه علاوه بر جبران خسارات وارده به پرداخت جریمه نقدی از یکصد هزار ریال تا یک میلیون ریال محکوم و پروانه مسؤول فنی با توجه به رأی کمیسیون قانونی مربوطه از یک تا شش ماه به حالت تعلیق درخواهد آمد.
تبصره 5 (الحاقی 1367/1/23)ـ معرفی و ارائه اطلاعات علمی داروها و مواد بیولوژیک در سطح کشور با اجازه وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی خواهد بود. آیین نامه اجرائی مربوط به تصویب وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی خواهد رسید. متخلف با رعایت شرایط و امکانات خاطی و دفعات و مراتب جرم و مراتب تأدیب به پرداخت جزای نقدی از یکصدهزار تا ده میلیون ریال محکوم خواهد گردید.

تبصره 6 (الحاقی 1367/1/23)ـ وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی مکلف است تقاضای افراد یا مؤسساتی که داروی جدیدی را کشف یا ابداع می نمایند از طریق کمیسیون ساخت و ورود موضوع ماده (20) این قانون رسیدگی و در صورت تأیید و ضرورت تولید و ارائه آن با رعایت سایر مقررات، پروانه لازم را صادر نماید. کمیسیون مذکور و وزارت مزبور موظف به حفظ فرمول و اطلاعات داروی کشف شده از طرف متقاضی می باشد و اطلاعات مزبور فقط با اجازه کتبی متقاضی قابل انتقال به غیر می باشد.

تبصره 7 (الحاقی 1367/1/23)ـ داروساز مسؤول فنی داروخانه می تواند داروهای دستوری تجویز شده در نسخه پزشک را بسازد و نیز داروی جالینوسی را با توجه به امکانات و شرایط لازم در داروخانه برای فرآورده هایی که ساخت آنها از طرف وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در داروخانه مجاز است بسازد فهرست داروهای جالینوسی باید از طرف وزارت مذکور اعلام گردد.

‌ماده 15 (اصلاحی 1367/1/23)ـ كسانی كه بدون اجازه وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكی مواد دارویی و یا فرآورده‌های بیولوژیك مندرج در ماده 14 را وارد نمایند و یا در داخله كشور بسازند با رعایت شرایط و امکانات خاطی و دفعات و مراتب جرم و مراتب تأدیب به حکم دادگاه مواد مذکور به نفع وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی ضبط و در صورت لزوم معدم و مرتکبین در مرحله اول به جزای نقدی از 500 هزار تا 5 میلیون ریال و در مرحله دوم از 5 میلیون ریال تا 10 میلیون ریال و در صورت تکرار علاوه بر لغو پروانه به حداکثر مجازات نقدی در مرحله دوم محکوم خواهند شد. (چنانچه واردکننده یا تولیدکننده غیرمجاز مؤسسه یا شرکت باشد) با رعایت شرایط و امکانات خاطی و دفعات و مراتب جرم و مراتب تأدیب علاوه بر ضبط مواد به حکم دادگاه و در صورت لزوم معدوم نمودن آنها مدیرعامل مؤسسه یا شرکت در مرحله اول به جزای نقدی از 5 میلیون تا 10 میلیون ریال و در مرحله دوم از 10 تا 15 میلیون ریال و در صورت تکرار علاوه بر حداکثر مجازات نقدی مرحله دوم به حبس از سه ماه تا شش ماه محکوم خواهد شد.

زیرنویس:

[toggle title=”زیرنویس” state=”close”]

ماده 15 (مصوب 1334/3/29)- کسانی که بدون اجازه وزارت بهداری مواد دارویی و غذایی مندرجه در ماده 14 را وارد نمایند و یا در داخله کشور بسازند مواد مزبور به‌نفع وزارت بهداری ضبط و در صورت لزوم معدوم خواهد شد و به علاوه مرتکبین به پرداخت ده هزار تا یکصد هزار ریال جزای نقدی محکوم‌می‌شوند.

[/toggle]

‌ماده 16 (اصلاحی 1367/1/23) ـ سازندگان داروها و مواد بیولوژیک موضوع این فصل پس از تحصیل پروانه حق ندارند فرمول و ترکیب و شکل و یا بسته بندی دارو یا فرآورده بیولوژیک خود را قبل از کسب اجازه مجدد از وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی تغییر داده و یا دخل و تصرف در آن نمایند. در صورت ارتکاب به حسب مورد به مجازات مذکور در ماده 15 محکوم خواهند شد.

زیرنویس:

[toggle title=”زیرنویس” state=”close”]

ماده 16 (مصوب 1334/3/29)- سازندگان داروهای اختصاصی پس از تحصیل پروانه حق ندارند فرمول یا ترکیب شیمیایی یا شکل دارویی و یا شکل تجارتی محصولات‌خود را قبل از کسب اجازه مجدد وزارت بهداری تغییر داده و دخل و تصرفی در آن نمایند در صورت ارتکاب به مجازات مذکور در ماده 15 محکوم‌خواهند شد.

[/toggle]

‌ماده 17 (اصلاحی 1367/1/23) ـ كسانی که متقاضی تأسیس واحدهای تولید دارو و مواد بیولوژیک هستند باید شرایط زیر را دارا باشند:
‌1 ـ داشتن مجوز از وزارتخانه های صنایع و بهداشت، درمان و آموزش پزشکی.
2 ـ نداشتن سوء پیشینه کیفری مؤثر.
3 ـ معرفی متصدی فنی واجد شرایط زیر هنگام بهره برداری:
الف ـ داشتن دانشنامه دکترا یا دیپلم عالی داروسازی.
ب ـ داشتن پروانه داروسازی برای کشور جمهوری اسلامی ایران.
ج ـ نداشتن سوء پیشینه کیفری مؤثر.
د ـ اخذ تأیید صلاحیت از کمیسیون قانونی ساخت و ورود ماده (20) این قانون.

زیرنویس:

[toggle title=”زیرنویس” state=”close”]

ماده 17 (مصوب 1334/3/29)- کسانی می‌توانند در ایران اقدام به ساخت داروی اختصاصی نمایند که پروانه صلاحیت ساخت دارو از وزارت بهداری دریافت نمایند و‌پروانه مزبور به کسانی داده می‌شود که علاوه بر داشتن دانشنامه دکتری یا دیپلم عالی داروسازی واجد شرایط زیر هم باشند:
‌الف – داشتن پروانه رسمی و دائم داروسازی برای کشور ایران.
ب – داشتن حداقل پنج سال سابقه اشتغال به حرفه داروسازی پس از اخذ پروانه دائم.
ج – نداشتن سوء پیشینه.
‌د – داشتن دستگاه صنعتی که صلاحیت محل و مجهز بودن آن به تناسب محصول مورد تصدیق وزارت بهداری باشد.

[/toggle]

‌ماده 18 – اشخاصی که در تهیه مواد دارویی به هر کیفیتی مرتکب تقلب شوند از قبیل آن که جنسی را به جای جنس دیگر قلمداد نمایند و یا آن را با‌ مواد خارجی مخلوط سازند و همچنین با علم به فساد و تقلبی بودن آن مواد برای فروش آماده و یا عرضه بدارند و یا به فروش برسانند و یا دارویی را به‌جای داروی دیگر بدهند به مجازات‌های ذیل محکوم خواهند شد:

‌الف – در صورتی که استعمال مواد دارویی منحصراً علت فوت باشد، مجازات تهیه‌کننده اعدام است و در صورتی که یکی از علل فوت باشد‌ مجازات تهیه‌کننده حبس دائم با اعمال شاقه خواهد بود.

ب – در صورتی که مواد مذکور منتهی به مرض دائم و یا فقدان و یا نقص یکی از حواس و یا اعضاء مصرف‌کننده گردد مجازات تهیه‌کننده حبس‌دائم با اعمال شاقه خواهد بود.

ج – هر گاه استعمال مواد مزبور منتهی به صدمه‌ای گردد که معالجه آن کمتر از یک ماه باشد مجازات تهیه‌کننده یک سال تا سه سال حبس تأدیبی و ‌هر گاه مدت معالجه بیشتر از یک ماه باشد دو سال تا ده سال حبس مجرد خواهد بود.

‌د – هر گاه مصرف مواد مزبور منتهی به صدمه‌ای نگردد مجازات تهیه‌کننده یک سال تا سه سال حبس تأدیبی خواهد بود.

‌تبصره – در مورد بندهای الف ب ج و د هر یک از آماده‌کننده و عرضه‌دارنده و فروشنده به مجازات معاون همان جرم محکوم خواهد شد.

ه – هر گاه داروی تقلبی آماده و عرضه شده و یا به فروش رسیده ولی مصرف نشده باشد مجازات هر یک از تهیه‌کننده و عرضه دارنده و فروشنده از6 ماه تا دو سال حبس تأدیبی خواهد بود.

‌و – هر کس داروی فاسد یا دارویی که مدت استعمال آن گذشته و یا دارویی را به جای داروی دیگر به فروش برساند و این عمل موجب بازماندن‌ مصرف‌کننده از استعمال داروی اصلی باشد و در نتیجه معالجه نشدن منتهی به فوت گردد مجازات فروشنده حبس مجرد از دو سال تا ده سال است و ‌در صورتی که منتهی به فوت نگردد ولی منجر به مرض دائم یا فقدان و یا نقص یکی از حواس و یا اعضاء مصرف‌کننده گردد مجازات فروشنده یک سال ‌تا سه سال حبس تأدیبی خواهد بود.

‌ز – در صورتی که داروی تقلبی (‌سرم) یا (‌واکسن) یا (‌آنتی‌بیوتیک) و یا مواد غذایی مخصوص کودکان باشد مرتکب به حداکثر مجازات‌های فوق‌ محکوم خواهد شد.

ج – در موارد فوق مرتکبین علاوه بر کیفرهای مذکور به جریمه نقدی از پنج هزار ریال تا یکصد و پنجاه هزار ریال و همچنین پرداخت کلیه ‌خسارات وارده به مدعی خصوصی و محرومیت از اشتغال به کسب مواد دارویی محکوم خواهند شد.

‌تبصره 1 – تهیه‌کننده کسی است که خود تهیه و یا به دستور او داروی تقلبی ساخته می‌شود و مقصود از فروشنده متصدی مسئول است.

‌تبصره 2 – کلیه کالاهای تقلبی پس از صدور حکم قطعی معدوم و کارگاه‌ها و ابزار و اسباب و آلات تهیه مواد مزبور به نفع دولت ضبط خواهد شد.

‌تبصره 3 – تحقیقات متهمین مزبور به فوریت و محاکمه آنها خارج از نوبت به عمل می‌آید و بازپرس در صورت کشف داروی تقلبی مکلف است ‌قرار توقیف متهم را صادر نماید و در مورد متهمین مشمول بندهای الف و ب متهم تا خاتمه بازپرسی در توقیف باقی خواهد ماند حق اعتراض متهم به‌ قرار توقیف خود طبق مقررات قانون آیین دادرسی کیفری محفوظ می‌باشد.

‌تبصره 4 – هر یک از مأمورین دولتی و یا شهرداری و یا کسانی که بر حسب وظیفه متصدی مراقبت در مواد دارویی هستند در صورتی که از انجام ‌وظیفه خودداری نمایند و یا سهل‌انگاری در انجام وظیفه نمایند به انفصال موقت از یک ماه تا شش ماه از خدمت محکوم خواهند شد در صورتی که ‌ثابت شود اشخاص فوق گزارشی به قصد اضرار بدهند که منتهی به بازداشت اشخاص شود در صورت برائت متهم و اثبات قصد اضرار علاوه بر جبران‌خسارات وارده به مدعی خصوصی به مجازات یک تا سه سال حبس تأدیبی محکوم خواهند شد.

‌تبصره 5 – در صورتی که دادگاه موجباتی برای تخفیف مجازات ملاحظه نمود در مورد مجازاتهای جنایی یک درجه و در سایر موارد فقط تا نصف ‌مجازات می‌تواند تخفیف دهد.

‌تبصره 6 – کلیه جرائم مندرجه در فوق از جرائم عمومی محسوب و بدون شکایت مدعی

خصوصی قابل تعقیب خواهد بود.

‌ماده 19 – مقررات ماده 18 و تبصره‌های آن در مورد تهیه و فروش مواد خوردنی و آشامیدنی تقلبی یا فاسد با یک درجه تخفیف در اصل مجازاتها و‌با رعایت مقررات عمومی مربوط به بازداشت متهم جاری است.

‌تبصره 1 – رنگهایی که در مواد خوردنی و آشامیدنی مصرف می‌شود باید از نوع مخصوص مجاز باشد که فهرست آن از طرف وزارت بهداری آگهی‌خواهد شده، همچنین موادی که برای

سفیدگری و رنگ ‌آمیزی ظروف غذایی و دارویی به کار برده می‌شود باید از نوع خالص و بدون سمیت باشد‌. متخلفین به حبس تأدیبی از 6 ماه تا یک سال محکوم می‌شوند.

‌تبصره 2 – وزارت بهداری و بهداری شهرداریها مکلفند مراکزی که مواد دارویی و یا غذایی و یا آشامیدنی می‌سازند و یا می‌فروشند معاینه و در‌صورتی که مواد مزبور یا ظروف آنها موافق اصول بهداشتی نباشد به سازنده یا فروشنده اخطار نمایند که طبق اصول بهداشتی اقدام کنند در صورت ‌تخلف از دستور بهداری متخلف به حبس تأدیبی از یک ماه تا 6 ماه محکوم خواهد شد و دادگاه ضمن حکم خود طبق تقاضای بهداری شهرداری ‌دستور خواهد داد آن چه را که مخالف با دستورهای بهداشتی ساخته شده معدوم و یا ضبط یا به مصرف معینی برسانند.

ماده 20 (اصلاحی 1367/1/23) ـ به منظور رسیدگی به صلاحیت كسانی كه می‌خواهند در مؤسسات پزشكی و داروسازی مصرح در ماده یكم عهده‌دار مسؤولیت فنی‌گردند و یا تقاضای صدور یكی از پروانه‌های مربوط به این قانون را بنمایند و رسیدگی به صلاحیت ورود و ساخت هر نوع دارو و مواد بیولوژیك، كمیسیونهایی به‌نام كمیسیونهای تشخیص مركب از اعضاء زیر در وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكی به ریاست معاون ذی‌ربط وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكی برحسب رشته تشكیل می‌گردد و رأی اكثریت قطعی خواهد بود.

زیرنویس:

[toggle title=”زیرنویس” state=”close”]

‌ماده 20 (مصوب 1334/3/29)- به منظور رسیدگی به صلاحیت کسانی که می‌خواهند در مؤسسات پزشکی و داروسازی مصرح در ماده یکم عهده‌دار مسئولیت فنی‌گردند و یا تقاضای صدور یکی از پروانه‌های مربوط به این قانون را بنمایند و رسیدگی به صلاحیت ورود و ساخت داروهای اختصاصی کمیسیونهایی به‌نام کمیسیونهای تشخیص مرکب از اعضاء زیر در وزارت بهداری به ریاست معاون وزارت بهداری تشکیل می‌گردد و رأی اکثریت قطعی خواهد بود.

[/toggle]

بند 1 (اصلاحی 1367/1/23) ـ برای كلیه امور پزشكی از اعضاء هیأت علمی دانشکده های پزشکی یك نفر متخصص داخلی و یک نفر متخصص جراحی و یک نفر متخصص رشته ای که موضوع آن در کمیسیون مطرح است به انتخاب و معرفی وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و یک نفر پزشک به انتخاب رئیس نظام پزشکی و یک نفر از پزشکان آزاد به دعوت وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی.

زیرنویس:

[toggle title=”زیرنویس” state=”close”]

بند 1 (1363/11/2)- برای كلیه امور پزشكی از اعضاء هیأت علمی دانشكده‌های پزشكی یك نفر متخصص داخلی و یك نفر متخصص جراحی و یك نفر متخصص‌رشته‌ای كه موضوع آن در كمیسیون مطرح است به انتخاب و معرفی وزیر فرهنگ و آموزش عالی و یك نفر از اعضاء هیأت مدیره نظام پزشكی به‌انتخاب نظام پزشكی مركز و یك نفر از پزشكان آزاد به دعوت وزارت بهداری.

بند 1 (اصلاحی 1360/5/28)- برای كلیه امور پزشكی، یك نفر استاد یا متخصص بیماریهای داخلی و یك نفر استاد یا متخصص جراحی و یك نفر استاد یا متخصص رشته‌ای‌كه موضوع آن در كمیسیون مطرح است به انتخاب شورای دانشكده پزشكی دانشگاه تهران و یك نفر از اعضاء هیأت مدیره نظام پزشكی به انتخاب نظام‌پزشكی مركز و یك نفر از پزشكان آزاد به دعوت وزارت بهداری.

بند 1 (مصوب 1334/3/29)- برای کلیه امور پزشکی یک نفر استاد بیماریهای داخلی و یک نفر استاد جراح به انتخاب شورای دانشکده پزشکی و مدیر کل بهداری و‌شهرداری و یک نفر از پزشکان آزاد به دعوت وزارت بهداری.

[/toggle]

بند 2 (اصلاحی 1367/1/23) ـ برای ساخت و ورود هرنوع دارو و مواد بیولوژیک ـ یک نفر داروشناس (فارماکولوژیست) از یکی از مراکز علمی به دعوت وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی.
ـ دو نفر از اعضای هیأت علمی دانشکده های داروسازی به انتخاب اعضای هیأت علمی دانشکده های داروسازی در صورت انتخاب اعضاء هیأت علمی از شهرستانها به جای هر یک، یک نفر علی البدل از دانشگاههای علوم پزشکی مرکز انتخاب می شود که در غیاب عضو اصلی حق رأی خواهد داشت.
ـ یک نفر داروساز شاغل در صنعت داروسازی، یا یک نفر متخصص در مواد بیولوژیک و یا یک نفر گیاه شناس بر حسب مورد به دعوت وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی.
ـ یک نفر از اعضاء هیأت علمی دانشکده های پزشکی بر حسب مورد به انتخاب هیأت علمی دانشکده های پزشکی در صورت انتخاب اعضاء هیأت علمی از شهرستانها به جای هر یک، یک نفر علی البدل از دانشگاههای علوم پزشکی مرکز انتخاب می شود که در غیاب عضو اصلی حق رأی خواهد داشت.
ـ مدیرعامل شرکت سهامی دارویی کشور.
ـ مدیرکل آزمایشگاههای کنترل وزارت بهداشت، درمان و ‌آموزش پزشکی.
ـ مدیرکل امور دارویی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی.

زیرنویس:

[toggle title=”زیرنویس” state=”close”]

بند 2 (مصوب 1334/3/29)- برای ساختن داروهای اختصاصی در داخله کشور استاد کرسی تداوی دانشکده پزشکی دو نفر استادان کرسیهای داروشناسی و سم‌شناسی‌دانشکده داروسازی – یک نفر دکتر داروساز آزاد به دعوت وزارت بهداری.

[/toggle]

بند 3 (اصلاحی 1367/1/23) ـ برای امور مربوط به داروخانه ها و شرکتهای توزیع کننده دارو:
ـ مدیرکل امور دارویی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی.
ـ مدیرعامل شرکت سهامی دارویی کشور.
ـ یک نفر داروساز ذی صلاح از شرکتهای توزیع کننده دارو به دعوت وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی.
ـ یک نفر داروساز آزاد برحسب مورد به دعوت وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی.

زیرنویس:

[toggle title=”زیرنویس” state=”close”]

بند 3 (مصوب 1334/3/29)- برای امور مربوط به ایجاد داروخانه مدیر کل بهداری شهرداری – مدیر عامل بنگاه کل دارویی ایران در صورتی که دکتر داروساز باشد و الا یک‌نفر دکتر داروساز وزارت بهداری به انتخاب وزیر بهداری یک نفر دکتر داروساز آزاد به دعوت وزارت بهداری.

[/toggle]

4 ـ برای امور آزمایشگاهی رییس یا معاون بنگاه پاستور – رییس یا معاون بنگاه رازی – استادان کرسی‌های میکربشناسی – انگل‌شناسی -‌سرم‌شناسی – آسیب‌شناسی و شیمی بیولوژی دانشکده پزشکی تهران (‌هر یک از استادان برای رشته مخصوص به خود) یک نفر از مدیران‌آزمایشگاه‌های آزاد به دعوت وزارت بهداری.

5 – این بند به موجب بند ب ماده 11 ‌قانون اصلاح بعضی از مواد قانون مربوط به مقررات امور پزشكی و دارویی و مواد خوردنی و آشامیدنی مصوب 1334 مصوب 23 فروردین 1367 مجلس شورای اسلامی حذف گردید.

زیرنویس:

[toggle title=”زیرنویس” state=”close”]

بند 5 (مصوب 1334/3/29)–برای ورود داروهای اختصاصی از خارج نماینده وزارت اقتصاد ملی – استاد کرسی تداوی دانشکده پزشکی – مدیر عامل بنگاه کل دارویی‌ایران – یک نفر دکتر داروساز آزاد به دعوت وزارت بهداری. ‌مدیر کل معاونت عمومی و رییس اداره تنظیم امور پزشکی وزارت بهداری در کلیه کمیسیونهای فوق با داشتن حق رأی شرکت می‌نمایند در موارد‌ضروری نیز وزارت بهداری می‌تواند از کارشناسان مربوط به عنوان مشاور برای شرکت در کمیسیون دعوت نماید.

[/toggle]

‌تبصره 1 – در موردی که یکی از استادان دانشگاه نتواند در کمیسیون‌های فوق حضور یابد دانشیار مربوط به جای او انجام وظیفه خواهد نمود.

‌تبصره 2 – وزارت بهداری برای پاداش استادان و پزشکان و داروسازان آزاد و مشاورینی که به کمیسیونهای مربوط دعوت می‌نمایند اعتبار لازم در‌بودجه خود منظور خواهد نمود.

تبصره 3 (الحاقی 1367/1/23)ـ قیمت گذاری هرنوع دارو و مواد بیولوژیک ساخت داخل کشور یا وارداتی توسط کمیسیونی مرکب از اعضاء زیر تعیین می گردد:
ـ معاونت امور دارویی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی.
ـ مدیرعامل شرکت سهامی دارویی کشور.
ـ یک نفر داروساز در صنعت داروسازی یا یک نفر متخصص در مواد بیولوژیک و یا یک نفر گیاه شناس برحسب مورد به دعوت وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی.
ـ یک نفر نماینده وزارت بازرگانی به معرفی وزارت مذکور.
ـ مدیرکل امور دارویی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی.

تبصره 4 (الحاقی 1367/1/23)ـ در صورتی که مؤسسات مذکور در این قانون و همچنین مؤسسین آنها از ضوابط و مقررات و نرخهای مصوب وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی مذکور در آیین نامه های مربوط تخطی نمایند و یا فاقد صالحیتهای مربوط تشخیص داده شوند وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی مکلف است موضوع را در محاکم قضائی مطرح نماید. دادگاه پس از بررسی در صورت ثبوت تخلف با رعایت شرایط و امکانات خاطی و دفعات و مراتب جرم و مراتب تأدیب پروانه تأسیس یا پروانه مسؤولان فنی را موقتاً یا به طور دائم لغو می نماید.
چنانچه متهم برای اولین بار مرتکب یکی از اعمال مذکور در مواد فوق شده باشد و دادستان در موارد غیر مهم تشخیص دهد با وعظ یا توبیخ یا تهدید یا اخذ تعهد، تأدیب خواهد شد، با اعمال یکی از موارد تأدیب فوق، پرونده را بایگانی می نماید. دادگاه نیز در صورت طرح پرونده در دادگاه حق اعمال مراتب بالا را به تشخیص خود دارد.

تبصره 5 (الحاقی 1379/8/10) ـ وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی می تواند اجازه تشکیل کمیسیونهای قانونی مؤسسات پزشکی و داروسازی را به شرح زیر به هر یک از دانشگاهها یا دانشکده های علوم پزشکی و خدمات بهداشتی، درمانی واگذار نماید.
اعضاء این کمیسیونها بر اساس ترکیب زیر و به ریاست رئیس دانشگاه و عضویت معاون درمان و دارویی دانشگاه تشکیل می گردد، ملاک تصمیم رأی اکثریت است.
وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در صورت تشخیص تخطی کمیسیونهای مذکور می تواند آنها را منحل و وظائف مربوط به آن استان یا شهرستان را به کمیسیون مرکزی محول نماید.
1 ـ برای کلیه امور پزشکی، یک نفر متخصص داخلی و یک نفر متخصص جراحی و یک نفر متخصص رشته ای که موضوع آن در کمیسیون مطرح است از اعضاء هیأت علمی به انتخاب رئیس دانشگاه یا دانشکده مربوط و یک نفر پزشک عمومی به انتخاب رئیس سازمان نظام پزشکی مرکز استان و یک نفر از پزشکان آزاد به دعوت رئیس دانشگاه یا دانشکده.
2 ـ برای امور آزمایشگاهها، مدیر امور آزمایشگاهها و یک نفر از اعضاء هیأت علمی دانشگاه یا دانشکده مربوط (بسته به رشته تخصصی مربوط) و یک نفر از متخصصین آزمایشگاههای خصوصی به دعوت رئیس دانشگاه یا دانشکده و یک نفر از متخصصین علوم آزمایشگاهی به انتخاب رئیس سازمان نظام پزشکی.
3 ـ تأسیس آزمایشگاهی که متخصص مربوط به آن، در دانشگاه یا دانشکده وجود نداشته باشد با موافقت کمیسیون مستقر در وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی خواهد بود.
4 ـ برای امور مربوط به داروخانه ها، مدیر امور دارویی، یک داروساز به انتخاب رئیس سازمان نظام پزشکی شهرستان مرکز استان، یک نفر داروساز آزاد به دعوت رئیس دانشگاه یا دانشکده و نماینده انجمن داروسازان استان.
5 ـ کمیسیونهای موضوع قانون بر اساس سیاستها و خط مشی ها و برنامه های وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی اقدام خواهند نمود.

ماده 21 (اصلاحی 1362/8/5)ـ

الف ـ وزارت بهداری موظف است برای هر پروانه که به موجب این قانون صادر می شود از مبلغ ده هزار ریال تا پنجاه هزار ریال دریافت و به حساب خزانه داری کل نزد بانک مرکزی ایران واریز نماید.
ب ـ سازمان برنامه و بودجه موظف است هر سال معادل مبلغ دریافتی سال قبل را در لایحه بودجه کل کشور ضمن ردیف خاص در وجه وزارت بهداری منظور نماید.
پ ـ وزارت بهداری مکلف است مبلغ یاد شده را منحصراً به مصرف تشکیل و تکمیل آزمایشگاههای کنترل دارو و مواد خوردنی و آشامیدنی برساند.
ت ـ آیین نامه مربوط به دریافت وجه بابت هر پروانه مذکور در بند الف و همچنین نحوه اجرای این ماده بنا به پیشنهاد وزارت بهداری و تأیید سازمان برنامه و بودجه و وزارت امور اقتصادی و دارایی به تصویب هیأت وزیران خواهد رسید.

زیرنویس:

[toggle title=”زیرنویس” state=”close”]

ماده 21 (مصوب 1334/3/29) به موحب بند «ث» قانون راجع به اصلاح ماده 21 قانون مربوط به مقررات امور پزشكی و دارویی و مواد خوردنی و آشامیدنی مصوب 1334/3/29 مصوب 5/8/1362 مجلس شورای اسلامی لغو گردیدکه متن آن به شرح زیر است:

ماده 21 (مصوب 1334/3/29)- برای هر پروانه که به موجب این قانون صادر می‌شود مبلغ یک هزار ریال وجه نقد در مقابل رسید بانکی ملی به حساب مخصوصی که‌فقط برای این موضوع از طرف وزارت بهداری باز خواهد شد جمع‌آوری شده و از طرف وزارت بهداری منحصراً به مصرف تشکیل و تکمیل‌آزمایشگاه‌های کنترل دارو و مواد خوردنی خواهد رسید.

[/toggle]

‌ماده 22 – کسانی که تا قبل از تاریخ تصویب این قانون پروانه افتتاح یکی از مؤسسات پزشکی مصرح در ماده یک و یا پروانه ورود یا ساخت داروی‌اختصاصی از وزارت بهداری دریافت نموده‌اند مکلفند در ظرف مهلتی که بیشتر از سه ماه برای تهران و 6 ماه برای شهرستانها نباشد و وزارت بهداری‌تعیین و اعلان خواهد کرد با رعایت مقررات این قانون تقاضای تجدید پروانه مزبور بنماید برای تجدید پروانه وجهی دریافت نخواهد شد.

‌تبصره – اشخاصی که موعد مقرر درخواست تجدید پروانه نموده‌اند مادام که از طرف وزارت بهداری تکلیف نهایی تعیین نشده می‌توانند از پروانه‌قبلی خود استفاده نمایند.

‌ماده 23 – از تاریخ تصویب این قانون ماده 10 قانون طبابت مصوب 1290 و همچنین سایر قوانینی که با مواد این قانون مغایرت داشته باشد ملغی‌خواهد شد.

‌ماده 24 – وزارت بهداری مکلف است بلافاصله پس از تصویب این قانون آیین‌نامه‌های مربوطه را تهیه و به مورد اجراء بگذارد.

ماده 25- وزارتین بهداری و دادگستری مأمور اجرای این قانون می‌باشد.

‌چون به موجب قانون تمدید مدت قانون الغاء کلیه لوایح مصوب آقای دکتر مصدق ناشیه از اختیارات لوایحی که ظرف مدت معینه در قانون تقدیم و به تصویب کمیسیونهای مشترک برسد تا تصویب نهایی مجلسین قابل اجرا خواهد بود.

 بنابراین لایحه قانونی راجع به مقررات امور پزشکی و دارویی و ‌مواد خوردنی و آشامیدنی که در تاریخ 34.3.29 به تصویب کمیسیونهای مشترک مجلسین رسیده موقتاً قابل اجراء می‌باشد.

‌رییس مجلس شورای ملی – رضا حکمت رییس مجلس سنا – سید حسن تقی‌زاده

[/is_logged_in]

منبع: قضاوت آنلاین با استفاده از روزنامه رسمی شماره 3087 مورخ 1334/6/23 و مجموعه قوانین سال های 1360، 1362، 1363، 1367، 1373 و 1379