زن انگليسي كه به «مادر حقوق نوين کودکان» ناميده مي‌شود. جنبش نوين حمايت از حقوق کودکان وجود خود را در اصل، مديون وي است. او پس از جنگ جهاني اول به علت وضعيت فاجعه‌بار کودکان کشورهاي حوزه‌ي بالکان و روسيه، در سال 1919 “بنياد نجات کودکان” را در انگلستان تشکيل داد. وی سپس “منشور حقوق کودکان” را تنظيم کرد و به “سازمان جهاني حفظ صلح” در ژنو فرستاد.
مادر حقوق نوين کودکان نوشته‌ي خود را اين گونه آغاز کرده بود:«من بر اين باورم که ما بايد خواهان رعايت حقوق خاص کودکان باشيم و براي به رسميت شناختن فراگير اين حقوق تلاش کنيم».
منشور فوق در 24 سپتامبر سال 1924 در نشست عمومي “سازمان جهاني حفظ صلح” تصويب و به “اعلاميه ژنو” معروف شد اما با انحلال سازمان جهاني حفظ صلح و تشکيل سازمان ملل متحد در سال 1946 اين بيانيه بي‌اعتبار شد.
در روز بيستم نوامبر سال 1989، که به مناسبت آن روز جهاني کودک پا به حيات گذاشت، مجمع عمومي سازمان ملل اساسنامه‌ي حقوق کودکان را تصويب کرد که بر پايه‌ي آن کودکان سراسر جهان از حق زندگي، رشد و آموزش، حمايت و مشارکت در امور اجتماعي برخوردار هستند. اين حقوق کودکان بايد در سراسر جهان، با صرف نظر از تفاوت‌هاي اجتماعي، فرهنگي، قومي يا مذهبي آنها رعايت شوند. بدين منظور بايد کودکان را با ديدي جديد و به عنوان شخصيت‌هايي مستقل نگريست. تاکنون تمام کشورهاي جهان غير از آمريکا و سومالي اين پيمان‌نامه را به رسميت شناخته‌اند.
مفاد پيمان‌نامه حقوق کودکان
براساس اين توافق‌نامه که داراي 54 ماده است، تمام افراد زير 18 سال کودک به شمار مي‌روند. مفاد اين پيمان‌نامه براي نخستين بار مقوله‌ي حقوق سياسي شهروندي را در پيماني الزام‌آور براي کشورهاي جهان، از زاويه‌ي قوانين بين‌المللي، با حقوق فرهنگي، اقتصادي و اجتماعي کودکان پيوند مي‌دهد. بر اين اساس، مراقبت و کمک به کودکان ديگر فقط بر پايه‌ي همدردي يا اخلاق‌گرايي استوار نيستند؛ بلکه مبنايي حقوقي نيز دارند. تمام کشورهاي امضاء‌کننده‌ي اين توافق‌نامه موظف‌اند، اقدام‌هاي لازم را براي ايجاد شرايط زندگي‌اي که در شأن انساني کودکان است، انجام دهند. پيمان‌نامه‌شي حقوق کودکان بر 4 اصل کلي استوار است:
حق رفتار عادلانه: در حق هيچ کودکي نبايد به دليل جنسيت، اصليت، تابعيت، زبان، دين يا رنگ پوست او تبعيض قائل شد.
اولويت رفاه کودک: در هر تصميم دولتي، اداري يا خانوادگي که به کودکان مربوط مي‌شود، بايد نخست رفاه و آسايش آنها در نظر گرفته شود.
حق زندگي و پيشرفت: تمام کشورها موظف‌اند، رشد و پيشرفت کودکان را تأمين کنند. آنها بايد براي نمونه کمک‌هاي پزشکي، آموزش و محافظت کودکان در برابر بهره‌کشي و سوءاستفاده را تضمين کنند.
احترام به نظر خردسالان: همه کودکان بايد هنگام اظهار نظر توجه لازم را دريافت و در تصميم‌گيري‌ها مشارکت داده شوند.
تاکنون دو الحاقيه نيز به اين پيمان‌نامه افزوده شده که شرکت کودکان در درگيري‌هاي مسلحانه، تجارت کودکان، استفاده‌ي جنسي از کودکان و تصويربرداري جنسي (pornography) از آنها را ممنوع اعلام مي‌کند. اين الحاقيه‌ها از ماه‌هاي آغازين سال 2002 ضمانت اجرايي پيدا کرده است. برای توضیحات بیشتردر باره وی می توانید به ویکی پدیا انگلیسی مراجعه نمایید.
[ghazavatonline]
دیدگاهتان را بنویسید