ریچارد فیلیپس فاینمن از فیزیکدانان آمریکایی قرن بیستم بود. او مدرسی تأثیرگذار در بسیاری زمینه ها فردی خاص و آزاداندیش به شمار می‌آمد. در لیست علاقمندی‌های فاینمن غیر از فیزیک، چیزهای مختلف دیگری هم هست، از جمله طبیعت، موسیقی، نقاشی، رمزگشايي خط هيروگليف ماياها و …
فاینمن در کتاب “حتما شوخی می کنید آقای فاینمن!” بخشی از ماجراجویی های خود را به نگارش در آورده است. فاینمن در دوران کودکی با استفاده از وسایل ارزان قیمت یک آزمایشگاه برای خودش در خانه داشت و در آنجا تجربه های زیادی کسب کرده بود. در دوران دبیرستان ضریب هوشی وی را 123 اندازه گیری کردند. اگر چه فاینمن این سنجش هوش را قبول نداشت. او وقتی به 15 سالگی رسید مثلثات، هندسه تحلیلی، دیفرانسیل و انتگرال و حد مجموع را از بر بود. سپس برای ادامه تحصیل به دانشگاه MIT و سپس به پرینستون رفت و تحصیلات دانشگاهی خود را آغاز کرد. سالها بعد او به واسطه تجارب موفقیت آمیزش عضو پروژه منهتن (ساخت بمب اتمی) شد. هر چند بعدها فیزیکدانان به خاطر ساخت بمب اتم و پیامدهای جبران ناپذیر آن سرزنش شدند، ولی شرایط آن زمان به نحوی بود که تمام کشورها در صدد راه حلی برای مقابله با هیتلر – این انسان افسارگسیخته – بودند.
فیزیکدانان فکر می کردند قبل از این که نازی ها به این سلاح کشتارجمعی دست پیدا کنند، آمریکا باید به این سلاح دست یابد و از آن برای متوقف کردن جنگ استفاده کند. برای همین آلبرت اینشتین پیشنهاد ساخت بمب اتم را به رئیس جمهور آمریکا داد. البته فرق فاینمن و اینشتین این بود که اینشتین (تقریباً) فقط پیشنهاد داد ولی فاینمن در بازه زمانی ساخت پروژه حضور داشت و کمک های زیادی در روند انجام پروژه کرد. اگرچه بعدها آشکار شد که آلمان ها توانایی دست یابی به ساخت سلاح اتمی رو نداشتند و این باعث درد و رنج اکثر کسانی شد که در آن پروژه سهیم بودند. این یک بازی وحشتناکی بود که سیاستمدارن با دانشمندان کردند. به طوری که فاینمن بعدها گفت: «این یک استفاده خوب از علم نبود».
یکی ازنکات جالبی که فایمن در کتابش قید کرد، این بود که او با کسب مهارتهایی در لس آلاموس (محل انجام پروژه)، توانایی باز کردن انواع و اقسام گاوصندوق ها را داشت، از جمله گاوصندوق های مهمی مثل گاوصندوقی که مدارک محرمانه پروژه منهتن در آن نگهداری می شد.
در سال 1951 فایمن در راستای یک برنامه مبادلات فرهنگی به برزیل سفر کرد. در مدت شش ماه اقامت خود، یک ترم در دانشگاه برزیل تدریس کرد، انتقادهای سازنده ی فاینمن به سیستم آموزشی برزیل در تدریس «علم» مورد استقبال اساتید و دانشجویان قرار گرفت. ریچارد فاینمن در سال 1959 در انجمن فیزیک آمریکا در سخنرانی مشهور خود به بررسی بعد رشد نیافته ی علم مواد پرداخت و توجه دانشمندان را به توانایی بشر برای ایجاد تغییرات در مقیاس اتمی جلب نمود. سخنرانی که می‌توان آن را اولین بحث در زمینه فناوری نانو دانست. وی در سال 1965 بدلیل پژوهش‌هایش در زمینه الکترودینامیک کوانتومی، جایزه نوبل فیزیک را دریافت کرد.
دیدگاهتان را بنویسید