حاج غلامحسین وثیقی، در سال 71-1270 (ش.) در محله سرچشمه تهران به دنیا آمد. پس از طی دوره های ابتدایی و متوسطه، به مدرسه عالی علوم سیاسی رفت و لیسانس قضایی گرفت. مدتی در مناصب اداری مشغول خدمت شد و بعدها به دعوت علی اكبر خان داور، به كادر قضایی دادگستری نوین پیوست و با درایت و پشتكار كه از خود نشان داد، به مدیر كلی قضایی وزارت دادگستری رسید.
دیگر عناوین شغلی او عبارتند از: رئیس شعبه هفتم دیوان عالی كشور، معاون پارلمانی وزارت دادگستری (همزمان با ریاست شعبه هفتم دیوان عالی كشور) و سرانجام ریاست شعبه هفتم دیوان عالی كشور كه تا پایان خدمت قضایی او ادامه داشت او همچنین مشاور عالی سازمان اوقاف كشور و عضو كمیسیون انتخابی در زمان نخست وزیری دكتر مصدق بود.
حاج غلامحسین وثیقی، مردی خداترس و مقید به رعایت قوانین و مقررات بود و تسلط بی نظیری در امر قضاوت و مسائل حقوقی داشت و قاطعیت او زبانزد خاص و عام بود. بارها در كابینه دكتر مصدق و امینی به وی پیشنهاد شد كه پست وزارت دادگستری را بر عهده بگیرد، اما او هر بار به بهانه‌ای نپذیرفت و معتقد بود كه در مقام عملی قضایی مصدر خدمات بیشتری به مردم خواهد بود.
وثیقی پس از گشایش كلاسهای كارآموزی قضایی در دادگستری (1342 ش.) مدتی به تدریس پرداخت. مقام علمی و اخلاقی او تا به حدی بود كه در سال 1344 (ش.) هنگامی كه بازنشسته شد و بشیر فرهمند (یكی از قضات قدیمی) به ریاست شعبه هفتم دیوان عالی كشور منصوب شد، در تجلیل از خدمات ارزشمند او گفت: «خوشحال و مفتخرم كه در ریاست شعبه‌ای تصدی دارم كه سابق بر آن در این شعبه، قاضی جلیل القدر وثیقی تصدی داشته است.»
حاج غلامحسین وثیقی، در هفتم اردیبهشت ماه در 1348 (ش.) بر اثر ابتلا به سرطان معده و روده، بدرود حیات گفت. پیكرش در قبرستان شیخان قم به خاك سپرده شده است.
نقل از مباركیان، عباس، چهره ها در تاریخچه نظام آ موزش عالی حقوق و عدلیه نوین، چاپ اول، انتشارات پیدایش، تابستان ۱۳۷۷
دیدگاهتان را بنویسید