علی اصغر شریف، فرزند میرزا اسماعیل طبیب، در سال 1280 (ش.) در تهران به دنیا آمد. پس از اتمام دوره‌های ابتدایی، متوسطه و مدرسه عالی علوم سیاسی، وارد مدرسه عالی حقوق شد و لیسانس قضایی گرفت.
شریف در سال 6-1305 (ش.) وارد خدمت قضایی شد و چند سالی مدیر دفتر محكمه شرع رسمی تهران بود (ریاست محكمه بر عهده شیخ محمدرضا ایروانی، غروی بود). دیگر عناوین شغلی وی عبارتند از: وكالت عمومی پاركه بدایت مركز، دادیار درجه اول دادسرای تهران، دادیار دادسرای دیوان كیفر، دادیار دیوان كیفر (مأمور در اداره حقوقی وزارت دادگستری)، رئیس شعبه چهارم دادگاه استان 1و 2 (1328 ش.)، رئیس شعبه دوم هیئت تجدیدنظر املاك واگذاری شده (1330 ش.)، رئیس شعبه چهارم دادگاه جنایی مركز، رئیس شعبه چهارم دادگاه استان 1 و 2، عضو معاون دیوان عالی كشور، دادیار دیوان عالی كشور (مأمور در پست دادستانی شهرستانی)، دادستان شهرستان تهران، مستشار دیوان عالی كشور و عضو علی‌البدل دادگاه عالی انتظامی قضات (1350 ش.). وی در سال 1355 (ش) بازنشسته شد.
اهم آثار تالیفی و تحقیقی آقای شریف عبارتند از:
1- نفقه در حقوق ایران 2- ممانعت از حق
3- مكتب عشق (در ادبیات و شعر فارسی)
4- مقالات متعدد حقوقی كه در نشریات مختلف حقوقی قبل از انقلاب به چاپ رسیده‌اند.
یكی از كارهای تحقیقی ارزشمند آقای شریف، تهیه و نگارش مقالات مفصلی تحت عنوان نظام و تشكیلات قضایی در ایران و رساله تمیز بود كه در آنها به معرفی چهره‌های برجسته قضایی پرداخته و در نظر داشت كه به صورت كتابی منتشر سازد، اما اجل مهلتی نداد و پس از 80 سال عمر با عزت، در بیست و چهارم فروردین ماه 1360 (ش) دیده از جهان فرو بست.
به نقل از مبارکیان، عباس، چهره ها در تاريخچه نظام آموزش عالی حقوق و عدليه نوين، چاپ اول، انتشارات پيدايش، تابستان ۱۳۷۷
دیدگاهتان را بنویسید