برچسب: تمرد از دستور مقام قضایی

  • تخلف قاضی به علت صدور دستور غیر قانونی

    تخلف قاضی به علت صدور دستور غیر قانونی

    خلاصه پرونده

    دادسرای انتظامی قضات براساس کیفرخواستهای شماره 90 و 91 و 92 ـ 1382/2/31، دادرس دادگاه عمومی و مستشاران دادگاه تجدیدنظر استان را در پی شکایت انتظامی وزیر نیرو از آنان در ارتباط با تعقیب کیفری و صدور حکم بر محکومیت رئیس اداره برق منطقه به اتهام تمرّد از دستور مقام قضایی متخلف تشخیص داده و به استناد ماده (20) نظامنامه راجع به تشخیص تقصیرات قضات، تقاضای مجازات انتظامی آنان را نموده است.

    جریان امر از این قرار است که رئیس دادگستری محل دستور می دهد جرثقیل اداره برق برای اجرای مجازات اعدام در اختیار اجرای احکام دادگستری قرار گیرد؛ با امتناع معاون اداره برق از تحویل جرثقیل، رئیس دادگستری به فرماندهی نیروی انتظامی منطقه دستور می دهد دو نفر از مأمورین کلانتری بلافاصله به اداره برق مراجعه و از رئیس آن اداره خواسته شود و در صورت عدم حضور با رعایت موازین شرعی و بدون هتک حرمت، جلب و به همراه پرونده معرفی شود.

    مأمور اداره برق همراه پرونده به شعبه سوم دادگاه عمومی، حسب الارجاع معرفی و آقای دادرس اتهام تمرّد از دستور قضایی و عدم انجام آن را تفهیم نموده که مشارالیه دفاع کرده، چون جرثقیل برای کارهای اداری است با حراست استان تماس گرفتم، گفتند حق همکاری ندارید و از فرمانداری هم تماس گرفتند و دستور اکید دادند که از دادن جرثقیل خودداری شود؛ من هم از امر مافوق اطاعت نمودم. دادگاه پس از اخذ آخرین دفاع، مستنداً به ماده (42) قانون آیین دارسی کیفری ناظر به ماده (576) قانون مجازات اسلامی، وی را به یک سال انفصال از خدمات دولتی محکوم نموده که در پی اعتراض محکوم علیه، دادگاه تجدیدنظر یک سال انفصال را به سه ماه و یک روز تبدیل کرده است.

    دادیار انتظامی توضیح داده است که ماده (42) مزبور ناظر به اختیارات دادرس و قاضی تحقیق مربوط به شروع رسیدگی و قرار بازداشت بوده و به نحوه اجرای حکم ارتباطی ندارد. با توجه به ماده (284) قانون مرقوم(*)، قید دو کلمه حدود وظایف در این ماده ناظر به مأموریت و مسئولیت مقامات مذکور در مادّه بوده و خارج از شرح وظایف اداری خود تکلیفی ندارند. به هر حال، چون اجرای حکم از وظایف اداره برق جهت تحویل جرثقیل نیست، پس تعقیب کیفری معاون اداره برق توسط قضات موصوف تخلف است.

    دادگاه عالی انتظامی قضات پس از قرائت گزارش پرونده و لایحه دفاعیه قضات مزبور کسب عقیده نماینده دادستان انتظامی قضات مبنی بر تقاضای مجازات انتظامی قضات مشتکی عنهم، با انجام مشاوره چنین رأی داده است.

    آراء شماره‌های 517 تا 515 مورخ 29/10/82 دادگاه عالی انتظامی قضات

    اساساً در اختیار گذاشتن جرثقیل اداره برق منطقه جهت اجرای حکم اعدام جزء وظایف و تکالیف قانونی آن اداره نبوده تا خودداری از قبول درخواست دادگستری در این خصوص، تمرّد و سرپیچی از دستورات قانونی مقامات قضایی محسوب گردد.

    بنابراین، عملکرد قضات مشتکی عنهم مبنی بر تعقیب کیفری معاون اداره برق و صدور حکم بر محکومیت وی به کیفیت مطرح شده، فاقد وجاهت قانونی بوده و تخلّف است و مدافعات قضات نامبرده در توجیه اقدامات خود موجّه و مؤثر در مقام تشخیص داده نشده است.

    لذا هر یک از آقایان دادرس دادگاه عمومی و مستشاران دادگاه تجدیدنظر استان را از این بابت به استناد صدر ماده (20) نظامنامه راجع به تشخیص انواع تقصیرات انتظامی قضات، به کسر عشر حقوق ملاهیانه به مدت دو ماه محکوم می­نماید. این رأی قطعی است.

  • دستور قضایی در خصوص متهم به اعتیاد به مواد مخدر و یا روانگردان صنعتی غیر دارویی

    دستور قضایی در خصوص متهم به اعتیاد به مواد مخدر و یا روانگردان صنعتی غیر دارویی

    در پی اصلاح قانون مبارزه با مواد مخدر در سال 1389، دستورات قضایی نیز در برخی موارد دستخوش تغییرات شد، از جمله در خصوص متهم به اعتیاد به مواد مخدر یا روانگران  موضوع ماده 16 این قانون.

    فرض کنید دایره مبارزه با مواد مخدر پلیس آگاهی تهران، شخصی را به اتهام اعتياد به مواد مخدر و يا روانگردان صنعتي غيردارويي دستگیر و تحت الحفظ نزد دادیار دادسرای انقلاب آورده است. دادیار با مطالعه پرونده ملاحظه می نماید که دلایل وقوع جرم فوق در پرونده وجود دارد. مطابق قانون جدید نمی تواند اقدام به تفهیم اتهام و صدور قرار تأمین کیفری نماید بلکه باید برابر ماده 16 قانون پیش گفته، دستور مقتضی صادر نماید. نمونه ای از این دستور می تواند به شرح زیر باشد:

    بسمه تعالی – پرونده ملاحظه شد، ارسال تا نظر به اين که آقاي ابلیس شیطانی فرزند عزرائیل معتاد به مواد مخدر و يا روانگردان صنعتي غيردارويي مي باشد، در اجراي ماده 16 قانون اصلاح مبارزه با مواد مخدر اصلاحي سال 1389 و به استناد بند “ب” ماده 81 قانون آيين دادرسي کيفري، به مرکز درماني اقامتي شفق واقع در آدرس کهريزک، نورآباد، شش کيلومتري صنعت دهم مرکز اقامتي و درماني کمپ شفق اعزام، تا سه ماه در آن مرکز جهت ترک اعتياد، نگهداري و تحت درمان قرار گيرد و به محض معرفي و تسليم نامبرده به آن مرجع، ضمن هماهنگي با مسئولين کمپ، از انتقال به مراکز ديگر ترک اعتياد بدون محوز اين شعبه خودداري گردد. ضمناً به مراکز مزبور اعلام شود که هر ماه گزارش کاملي از وضعيت معتاد به ضميمه گزارش پزشک و مددکاري را به اين شعبه ارسال نمایند. اهمال يا استنکاف نسبت به دستورات قضايي موجب تعقيب قضايي خواهد بود.

    دادیار دادسرای انقلاب تهران

    زیرنویس:

    ماده 16 (اصلاحی 1389/5/9)- قانون اصلاح قانون مبارزه با مواد مخدر و الحاق موادی به آن مصوب 1376 با آخرین اصلاحات مصوب 1389/5/9 مجمع تشخیص مصلحت نظام:

    معتادان به مواد مخدر و روان‌گردان مذکور در دو ماده (4) و (8) فاقد گواهی موضوع ماده (15) و متجاهر به اعتیاد، با دستور مقام قضایی برای مدت یک تا سه ماه در مراکز دولتی و مجاز درمان و کاهش آسیب نگهداری می‌شوند. تمدید مهلت برای یک دوره سه‌ ماهه دیگر با درخواست مراکز مذکور بلامانع است. با گزارش مراکز مذکور و بنابر نظر مقام قضایی، چنانچه معتاد آماده تداوم درمان طبق ماده (15) این قانون باشد، تداوم درمان وفق ماده مزبور بلامانع می‌باشد.
    تبصره1 (الحاقی 1389/5/9)ـ با درخواست مراکز مذکور و طبق دستور مقام قضایی، معتادان موضوع این ماده مکلف به اجرای تکالیف مراقبت بعد از خروج می‌باشند که بنابر پیشنهاد دبیرخانة ستاد با همکاری دستگاه‌های ذیربط، تهیه و به تصویب رئیس قوة قضاییه می‌رسد.
    تبصره2 (الحاقی 1389/5/9)ـ مقام قضایی می‌تواند برای یک بار با اخذ تأمین مناسب و تعهد به ارائه گواهی موضوع ماده (15) این قانون، نسبت به تلعیق تعقیب به مدت شش ماهه اقدام و معتاد را به یکی از مراکز موضوع ماده مزبور معرفی نماید. مراکز مذکور موظفند ماهیانه گزارش روند درمان معتاد را به مقام قضایی یا نماینده وی ارائه نمایند. در صورت تأیید درمان و ترک اعتیاد با صدور قرار موقوفی تعقیب توسط دادستان، پرونده بایگانی و در غیراین‌صورت طبق مفاد این ماده اقدام می‌شود. تمدید مهلت موضوع این تبصره با درخواست مراکز ذیربط برای یک دوره سه‌ماهه دیگر بلامانع است
    تبصره 3 (الحاقی 1389/5/9) ـ متخلف بدون عذر موجه از تکالیف موضوع تبصره (2) این ماده به حبس از نود و یک روز تا شش‌ ماه محکوم می‌شود.