برچسب: قوانین و مقررات بیمه

قوانین و مقررات بیمه

  • قانون تأسیس صندوق بیمه همگانی حوادث طبیعی

    قانون تأسیس صندوق بیمه همگانی حوادث طبیعی

    قانون تأسیس صندوق بیمه همگانی حوادث طبیعی مصوب 5 آبان 1399 مجلس شورای اسلامی

    شماره۱۳/۶۳۹۹۱                                                                           ۱۳۹۹/۹/۱

    حجت‌الاسلام والمسلمین جناب آقای دکتر حسن روحانی

    ریاست محترم جمهوری اسلامی ایران

    عطف به نامه شماره ۳۰۹۱۴/۴۸۱۲۳ مورخ ۱۳۹۰/۳/۳ در اجرای اصل یکصد و بیست و سوم (۱۲۳) ‌ قانون اساسی جمهوری ‌اسلامی ‌ایران قانون تأسیس صندوق بیمه همگانی حوادث طبیعی که با عنوان لایحه به مجلس شورای اسلامی تقدیم شده بود با تصویب در جلسه علنی روز دوشنبه مورخ ۱۳۹۹/۸/۵ و تأیید شورای محترم نگهبان، به‌پیوست ابلاغ می‌شود.

    رئیس مجلس شورای اسلامی ـ محمدباقر قالیباف

    شماره۹۸۹۲۶                                                                                ۱۳۹۹/۹/۳

    وزارت امور اقتصادی و دارایی ـ وزارت کشور

    در اجرای اصل یکصد و بیست و سوم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران به پیوست «قانون تأسیس صندوق بیمه همگانی حوادث طبیعی» که در جلسه علنی روز دوشنبه مورخ پنجم آبان ماه یکهزار و سیصد و نود و نه مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ ۱۳۹۹/۸/۱۴ به تأیید شورای نگهبان رسیده و طی نامه شماره ۱۳/۶۳۹۹۱ مورخ ۱۳۹۹/۹/۱ مجلس شورای اسلامی واصل گردیده، جهت اجرا ابلاغ می‌گردد.

    رئیس جمهور ـ حسن روحانی

    قانون تأسیس صندوق بیمه همگانی حوادث طبیعی

    ماده۱ـ به‌ منظور جبران بخشی از خسارت‌های مالی ناشی از حوادث طبیعی از جمله زلزله، سیل، طوفان، صاعقه، سنگینی برف، رانش زمین، ریزش کوه و دریالرزه (سونامی) کلیه ساختمان‌های مسکونی دارای انشعاب قانونی برق در مناطقی که احتمال وقوع هر یک از خطرات مذکور در آنها وجود داشته باشد، ظرف مدت یک ‌سال پس از تصویب این قانون، بر اساس ضوابط مقرر در ماده(۲) این قانون تحت‌ پوشش «بیمه پایه حوادث طبیعی ساختمان»، نزد صندوق بیمه حوادث طبیعی ساختمان که در این قانون «صندوق» نامیده می‌شود، قرار می‌گیرند.

    تبصره۱ـ مناطق مشمول هر یک از خطرات احتمالی موضوع این ماده بر اساس میزان خطرپذیری هر منطقه و شدت و تواتر وقوع حوادث مذکور به موجب آیین‌نامه ­ای که توسط سازمان مدیریت بحران کشور و بیمه مرکزی ایران تهیه و به تصویب هیأت وزیران می ­رسد، تعیین و درجه‌بندی خواهد شد.

    تبصره۲ـ دولت مجاز است با پیشنهاد هیأت عامل صندوق و تأیید هیأت امنای آن به تدریج پوشش بیمه صندوق را به ساختمان‌های غیرمسکونی تعمیم دهد.

    ماده۲ـ حداکثر حق بیمه هر واحد مسکونی هر ساله با پیشنهاد صندوق، توسط دولت در لوایح بودجه سنواتی درج شده و به تصویب مجلس می‌رسد. حداکثر تعهد صندوق به ازای هر واحد مسکونی و حق بیمه پایه مربوط با رعایت حداکثر حق بیمه مذکور متناسب با میزان خطرخیزی مناطق کشور و شهری یا روستایی بودن آن به‌ موجب آیین‌نامه‌ای است که به پیشنهاد صندوق به تصویب هیأت وزیران می‌رسد.

    ماده۳ـ بیمه‌گر بیمه پایه، «صندوق» است. همچنین کلیه شرکت های بیمه دارای مجوز از بیمه مرکزی جمهوری اسلامی ایران می‌توانند اقدام به فروش بیمه‌نامه تکمیلی حوادث طبیعی ساختمان کنند.

    تبصره ـ سرمایه اولیه صندوق مبلغ پانصد میلیارد (۵۰۰.۰۰۰.۰۰۰.۰۰۰)ریال است که به عنوان کمک از محل بودجه عمومی دولت فقط در سال اول تأسیس، تأمین می‌شود.

    ماده۴ـ درصدی از حق بیمه پایه از طریق درج در قبوض برق واحدهای مسکونی از مالکان آنها دریافت و به حساب خزانه‌داری کل کشور واریز می‌شود. خزانه‌داری کل کشور موظف است ظرف مدت یک هفته پس از وصول، مبالغ مذکور را به صندوق واریز کند؛ الباقی حق بیمه پایه توسط دولت در ابتدای هر سال از محل اعتبار ماده (۱۰) قانون تنظیم بخشی از مقررات مالی دولت مصوب ۱۳۸۰/۱۱/۲۷ و اصلاحات بعدی آن مستقیماً به حساب صندوق پرداخت می‌شود.

    تبصره۱ـ حق بیمه پایه باید هر سال به صورت پلکانی به گونه‌ای افزایش یابد که ظرف مدت ده سال از آغاز اجرای این قانون، سهم مالکان به نوددرصد(۹۰%) و سهم دولت به ده‌درصد(۱۰%) برسد.

    تبصره۲ـ سهم مالکان واحدهای مسکونی که تحت پوشش کمیته امداد امام خمینی(ره) یا سازمان بهزیستی می­باشند یا سایر افرادی که از پرداخت ناتوان هستند، از محل اعتبار ماده (۱۰) قانون تنظیم بخشی از مقررات مالی دولت و اعتبارات مواد (۱۶) و (۱۷) قانون مدیریت بحران کشور مصوب ۱۳۹۸/۵/۷ تأمین و پرداخت می­شود.

    آیین‌نامه اجرائی این تبصره شامل نحوه تشخیص مالکان موضوع این تبصره براساس سطح درآمد و دارایی آنها، توسط وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی با همکاری کمیته امداد امام خمینی (ره) و بیمه مرکزی جمهوری اسلامی ایران تدوین می­شود و حداکثر ظرف مدت سه­ماه از تاریخ لازم­الاجراءشدن این قانون به تصویب هیأت وزیران می‌رسد.

    ماده۵ ـ بیمه مرکزی ایران موظف است حساب ویژه حوادث طبیعی را به منظور پوشش اتکایی بیمه پایه ایجاد کند.  دولت موظف است سالانه دوازده‌درصد(۱۲%) از محل اعتبار ماده (۱۰) قانون تنظیم بخشی از مقررات مالی دولت را با تخصیص صددرصد(۱۰۰%) در این حساب تودیع کند. مازاد درآمد بر هزینه هر دوره مالی حساب ویژه حوادث طبیعی سود ویژه سالانه بیمه مرکزی تلقی نمی‌شود و مشمول پرداخت مالیات بر درآمد عملکرد نمی‌باشد و به عنوان اندوخته به دوره بعد منتقل می‌شود.

    ماده۶ ـ وزارت نیرو و شرکتهای توزیع برق موظفند حق بیمه پایه موضوع این قانون را به صورت جداگانه در قبوض برق ساختمان‌ها درج و صددرصد(۱۰۰%) آن را پس از دریافت با رعایت اصل پنجاه و سوم (۵۳) قانون اساسی به حساب خزانه‌داری کل کشور واریز کنند و معادل صددرصد(۱۰۰%) آن با پیش‌بینی در قوانین بودجه سنواتی به منظور انجام تعهدات صندوق در قانون، در اختیار صندوق قرار می­گیرد.

    ماده۷ـ صندوق موظف است بلافاصله پس از وقوع حادثه در محل حاضر شود و حداکثر ظرف مدت دو هفته از تاریخ وقوع حادثه، تعهدات خود را ایفاء کند. بیمه مرکزی ایران موظف به نظارت دقیق در انجام تعهدات صندوق بر اساس مقررات مربوط است.

    ماده۸ ـ دولت موظف است در حوادث طبیعی فاجعه‌بار با تشخیص شورای عالی بیمه و تأیید هیأت وزیران چنانچه منابع حساب ویژه حوادث طبیعی برای پوشش اتکائی خسارت وارده کافی نباشد، به پیشنهاد شورای عالی بیمه و تصویب هیأت‌وزیران کسری حساب ویژه حوادث طبیعی را تأمین و پرداخت کند.

    ماده۹ـ صندوق، مؤسسه عمومی غیردولتی و دارای شخصیت حقوقی و استقلال مالی است که طبق مقررات این قانون، قوانین جاری کشور، اساسنامه مربوط و مقررات قانون تأسیس بیمه مرکزی جمهوری اسلامی ایران و بیمه‌گری اداره می‌شود.

    ماده۱۰ـ صندوق دارای ارکان زیر است که حدود وظایف و اختیارات هر یک در اساسنامه تعیین می‌شود:

    الف ـ هیأت امنای صندوق با حضور وزیر امور اقتصادی و دارایی(به‌عنوان رئیس هیأت امنا) و وزرای کشور، راه و شهرسازی، تعاون، کار و رفاه اجتماعی، بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، یکی از نمایندگان عضو کمیسیون اقتصادی به انتخاب مجلس شورای اسلامی (به عنوان ناظر)، رئیس سازمان برنامه و بودجه کشور، رئیس کل بیمه مرکزی جمهوری اسلامی ایران، رئیس سازمان مدیریت بحران کشور و رئیس بنیاد مسکن انقلاب اسلامی تشکیل می‌شود. رئیس شورای‌عالی استان‌ها بدون حق رأی در جلسات هیأت امنای صندوق، شرکت خواهد کرد.

    ب ـ هیأت عامل صندوق متشکل از رئیس هیأت عامل و چهار عضو به‌عنوان معاونان رئیس می‌باشد. رئیس هیأت عامل با پیشنهاد رئیس کل بیمه مرکزی جمهوری اسلامی ایران و تأیید هیأت امنای صندوق تعیین و با حکم وزیر امور اقتصادی و دارایی منصوب می‌شود. معاونان رئیس با پیشنهاد رئیس هیأت عامل صندوق و تأیید هیأت امنا تعیین و با حکم وزیر امور اقتصادی و دارایی منصوب می‌شوند. مدت تصدی اعضای هیأت عامل چهارسال است و انتخاب مجدد آنها بلامانع می‌باشد.

    پ ـ بازرس قانونی و حسابرس صندوق از بین سازمان حسابرسی و مؤسسات عضو جامعه حسابداران رسمی توسط هیأت امنا انتخاب می‌شود.

    تبصره ـ مأموریت‌های محوله مانع از نظارت دیوان محاسبات نخواهد بود.

    ماده۱۱ـ منابع درآمد صندوق به‌شرح زیر تعیین می‌شود:

    الف ـ حق بیمه دریافتی(اعم از سهم مالکان و سهم دولت)

    ب ـ درآمد حاصل از سرمایه‌گذاری منابع صندوق

    پ ـ کمکها و هدایای اشخاص حقیقی و حقوقی داخلی و خارجی طبق قانون به صندوق اختصاص می‌یابد.

    ماده۱۲ـ در اجرای بند «ب» ماده (۱۱) این قانون صندوق مجاز است موجودی نقدی مازاد خود را نزد بانکهای دولتی سپرده‌گذاری و یا اوراق بهادار بدون خطر (ریسک) خریداری کند، مشروط بر آنکه سرمایه‌گذاری مذکور به نحوی برنامه‌ریزی شود که همواره امکان انجام تعهدات صندوق وجود داشته باشد.

    ماده۱۳ـ سرمایه‌گذاری‌هایی که مطابق مواد (۱۱) و (۱۲) این قانون پیش‌بینی شده است براساس قوانین مربوطه از جمله قانون اجرای سیاست‌های کلی اصل چهل و چهارم (۴۴) قانون اساسی خواهد بود.

    ماده۱۴ـ مازاد منابع بر مصارف هر دوره مالی صندوق به‌عنوان اندوخته به دوره بعد منتقل می‌شود.

    ماده۱۵ـ آیین‌نامه اجرائی این قانون و اساسنامه صندوق ظرف مدت شش‌ماه پس از ابلاغ این قانون، توسط بیمه مرکزی جمهوری اسلامی ایران با همکاری سازمان مدیریت بحران کشور تهیه می‌شود و پس از تأیید هیأت امنای صندوق به تصویب هیأت وزیران می‌رسد.

    قانون فوق مشتمل بر پانزده ماده و شش تبصره در جلسه علنی روز دوشنبه مورخ پنجم آبان ‌ماه یکهزار و سیصد و نود و نه مجلس شورای اسلامی تصویب شد و در تاریخ ۱۳۹۹/۸/۱۴ به تأیید شورای نگهبان رسید.

    رئیس مجلس شورای اسلامی ـ محمدباقر قالیباف

    نقل از روزنامه رسمی، سال هفتاد و شش، شماره 22048، ویژه نامه شماره 1342، چهارشنبه 5 آذر 1399

  • آیین نامه تعیین میزان ظرفیت مجاز وسایل نقلیه

    آیین نامه تعیین میزان ظرفیت مجاز وسایل نقلیه

    آیین نامه تعیین میزان ظرفیت مجاز وسایل نقلیه موضوع ماده 12 قانون بیمه اجباری خسارات وارده به شخص ثالث در اثر حوادث ناشی از وسایل نقلیه مصوب 20 خرداد 1397 هیأت وزیران

    شماره۳۵۵۲۲/ت۵۳۹۴۴هـ                                                             ۱۳۹۷/۳/۲۳

    وزارت کشور ـ وزارت صنعت، معدن و تجارت

    وزارت امور اقتصادی و دارایی ـ وزارت راه و شهرسازی

    وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح

    هیأت وزیران در جلسه ۱۳۹۷/۳/۲۰ به پیشنهاد وزارت کشور (با همکاری وزارتخانه­ های صنعت، معدن و تجارت و راه و شهرسازی و بیمه مرکزی جمهوری اسلامی ایران) و به استناد ماده (۱۲) قانون بیمه اجباری خسارات وارد شده به شخص ثالث در اثر حوادث ناشی از وسایل نقلیه ـ مصوب ۱۳۹۵ـ آیین ­نامه تعیین میزان ظرفیت مجاز وسایل نقلیه موضوع ماده یادشده را به شرح زیر تصویب کرد:

    آیین­ نامه تعیین میزان ظرفیت مجاز وسایل نقلیه موضوع ماده (۱۲) قانون بیمه اجباری خسارات وارد شده به شخص ثالث در اثر حوادث ناشی از وسایل نقلیه

    ماده۱ـ در این آیین ­نامه، اصطلاحات زیر در معانی مشروح مربوط به کار می­ روند و سایر اصطلاحات تابع تعاریف مندرج در قانون بیمه اجباری خسارات وارده شده به شخص ثالث در اثر حوادث ناشی از وسایل نقلیه ـ مصوب ۱۳۹۵ـ که در این آیین­ نامه به اختصار «قانون» نامیده می ­شود،  است:

    الف ـ بیمه‌­گر: شرکت سهامی بیمه ایران یا هر شرکت بیمه غیر دولتی که مجوز فعالیت در رشته بیمه شخص ثالث موضوع ماده (۲) قانون، از بیمه مرکزی را داشته باشد.

    ب ـ کارت مشخصات: کارتی که مشخصات مالک و وسیله‌نقلیه موتوری زمینی شماره­‌گذاری شده در آن ثبت و از سوی پلیس راهنمایی و رانندگی صادر و به مالک وسیله نقلیه تسلیم می­‌گردد.

    پ ـ کاربری: مورد استفاده وسیله نقلیه بر اساس مشخصات ظاهری و فنی.

    ت ـ نوع: طبقه‌­بندی انواع وسایل نقلیه بر اساس آیین‌­نامه راهنمایی و رانندگی.

    ث ـ وسیله نقلیه: وسایل نقلیه موتوری زمینی و ریلی شهری و بین شهری و واگن متصل یا غیرمتصل به آن و یدک و کفی (تریلر) متصل به آنها.

    ج ـ وسیله نقلیه زمینی: هر نوع وسیله نقلیه دارای چرخ، موتور و سامانه انتقال قدرت که برای حمل بار یا انسان یا هر دو به کار می‌­رود.

    چ ـ وسیله نقلیه ریلی: هر نوع وسیله حمل و نقل دارای موتور و سامانه انتقال قدرت که شامل لکوموتیو، واگن متصل یا غیرمتصل بوده و برای حمل بار یا انسان یا هر دو به کار می­رود و بر روی ریل حرکت می‌‏کند.

    ح ـ ظرفیت مجاز: ظرفیت تعداد سرنشین (ایستاده و نشسته) با احتساب راننده که وسیله نقلیه مجاز به حمل آن می‏‌باشد.

    تبصره ـ ملاک تعهدات بیمه‌­گر در خصوص ظرفیت مجاز داخل وسیله نقلیه، تعداد سرنشینان مجاز به استثنای راننده مسبب حادثه می­‌باشد.

    ماده۲ـ وزارت صنعت، معدن و تجارت موظف است ظرفیت مجاز وسیله نقلیه زمینی را بر اساس نوع یا کاربری یا توأمان جهت درج در کارت مشخصات، به راهنمایی و رانندگی اعلام نماید.

    تبصره ـ درخصوص وسایل نقلیه بارکش علاوه بر میزان بار، تعداد سرنشین نیز مشخص می­شود.

    ماده۳ـ مبنای ظرفیت مجاز کلیه وسایل نقلیه زمینی، کارت مشخصات با احتساب راننده می‌­باشد. برای مواردی که دارای اختلاف بوده و یا ظرفیت مجاز سرنشین درج نشده است بر اساس نوع و کاربری به شرح زیر تعیین می‌گردد:

    الف ـ در صورت تفاوت در ظرفیت مجاز در کارت‌­های صادره، برای همان وسیله نقلیه (غیر از موتور سیکلت) مبنای ظرفیت مجاز و تعهدات بیمه­‌گر، بالاترین ظرفیت مندرج در کارت مشخصات همان وسیله نقلیه می‌­باشد.

    ب ـ ظرفیت مجاز موتورسیکلت­‌های دوچرخ (فاقد یدک پهلو (سایدکار) ) جمعاً دو نفر و در موتورسیکلت‌های سه چرخ (دارای یدک پهلو (سایدکار) )، ظرفیت یدک پهلو (سایدکار) نیز به آن اضافه می‌­شود.

    پ ـ ظرفیت مجاز سرنشین انواع وسایل نقلیه بارکش به شرح زیر تعیین می‌شود:

    ۱ـ وسایل نقلیه باربری تک کابین با ظرفیت تا (۳/۵) تن، جمعاً دو نفر.

    ۲ـ وسایل نقلیه باربری با ظرفیت بیش از  (۳/۵) تن، جمعاً سه نفر.

    ماده۴ـ ظرفیت مجاز سرنشین نشسته و ایستاده اتوبوس‌ها و مینی بوس‌های درون شهری و برون شهری و وسایل نقلیه ریلی درون شهری و برون شهری بر اساس ظرفیت مندرج در کارت مشخصات و یا سند وسیله نقلیه که توسط کارخانه سازنده یا در سند رسمی صادر شده است، تعیین می‌شود.

    ماده۵ ـ ظرفیت مجاز وسایل نقلیه زمینی فاقد کارت مشخصات، بر اساس مندرجات سند وسیله نقلیه که توسط کارخانه سازنده صادر شده است، تعیین می‌شود.

    ماده۶ ـ نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران در مأموریت‌های نظامی، انتظامی و رزمایش می‌توانند از کاربری وسایل نقلیه زمینی بارکش، به عنوان نفربر استفاده نمایند.

    ماده۷ـ سازمان مدیریت بحران کشور می‌تواند در سوانح غیرمترقبه مجوز کتبی دارای محدودیت زمانی و مکانی معین، مبنی بر عدم رعایت کاربری و ظرفیت مسافر را به دارندگان وسیله نقلیه ابلاغ نماید.

    معاون اول رئیس‎جمهور ـ اسحاق جهانگیری

    منبع: روزنامه رسمی، سال هفتاد و چهار، شماره 21341، ویژه نامه شماره 1054، مورخ شنبه 31 خرداد 1397

  • آیین نامه اجرایی ماده 5 قانون بیمه اجباری

    آیین نامه اجرایی ماده 5 قانون بیمه اجباری

    آیین نامه اجرایی ماده 5 قانون بیمه اجباری خسارات وارد شده به شخص ثالث در اثر حوادث ناشی از وسایل نقلیه مصوب 16 اردیبهشت 1397 هیأت وزیران

    شماره۱۷۹۹۱/ت۵۳۹۸۸هـ                                                             ۱۳۹۷/۲/۲۲

    وزارت امور اقتصادی و دارایی

    هیأت وزیران در جلسه ۱۳۹۷/۲/۱۶ به پیشنهاد بیمه مرکزی جمهوری اسلامی ایران و تأیید شورای عالی بیمه و به استناد ماده (۵) قانون بیمه اجباری خسارات وارد شده به شخص ثالث در اثر حوادث ناشی از وسایل نقلیه ـ مصوب ۱۳۹۵ـ آیین ­نامه اجرایی ماده یادشده را به شرح زیر تصویب کرد:

    آیین ­نامه اجرایی ماده (۵) قانون بیمه اجباری خسارات وارد شده به شخص ثالث در اثر حوادث ناشی از وسایل نقلیه

    مشخصات

    ماده۱ـ در این آیین ­نامه اصطلاحات زیر در معانی مشروح مربوط به کار می ­روند و سایر اصطلاحات تابع تعاریف مندرج در قانون است:

    الف ـ قانون: قانون بیمه اجباری خسارات وارد شده به شخص ثالث در اثر حوادث ناشی از وسایل نقلیه ـ مصوب ۱۳۹۵ـ

    ب ـ بیمه مرکزی: بیمه مرکزی جمهوری اسلامی ایران

    پ ـ شرکت بیمه: هر یک از شرکت ­های بیمه در حال فعالیت یا در شرف تأسیس که تقاضای مجوز فعالیت در رشته شخص ثالث را از بیمه مرکزی دارند.

    ت ـ مجوز فعالیت: اجازه کتبی بیمه مرکزی برای فعالیت شرکت بیمه در رشته شخص ثالث که براساس این آیین­نامه صادر می­شود.

    ث ـ توانگری مالی: نسبت توانگری مالی شرکت بیمه که براساس مصوبات شورای عالی بیمه تعیین می شود.

    ماده۲ـ شرکت بیمه متقاضی فعالیت در رشته بیمه شخص ثالث جهت اخذ مجوز فعالیت در این رشته باید به تشخیص بیمه مرکزی واجد شرایط زیر باشد:

    الف ـ داشتن حداقل سرمایه پرداخت ­شده مطابق با آخرین مصوبه هیأت وزیران، موضوع ماده (۳۶) قانون تأسیس بیمه مرکزی ایران و بیمه ­گری ـ مصوب ۱۳۵۰ـ .

    ب ـ کفایت ذخایر بیمه‌­ای رشته شخص ثالث برای شرکت‌­های در حال فعالیت، بر اساس ضوابط موضوع ماده (۵۸) قانون.

    پ ـ دارا بودن حداقل توانگری مالی در سطح (۲) آیین ­نامه مصوب شورای عالی بیمه.

    ت ـ داشتن امکانات سخت ­افزاری و نرم ­افزاری و سامانه‌­های اطلاعاتی لازم برای صدور بیمه‌­نامه و پرداخت خسارت و تبادل اطلاعات و امکان فروش الکترونیکی بیمه‌­نامه شخص ثالث براساس دستورالعمل ابلاغی بیمه مرکزی.

    ث ـ داشتن نیروی انسانی واجد صلاحیت به تعداد مورد نیاز در امور صدور بیمه‌­نامه و کارشناس پرداخت خسارت متناسب با برنامه­‌های اجرایی شرکت براساس دستورالعمل ابلاغی بیمه مرکزی.

    ج ـ داشتن سابقه مناسب پرداخت خسارت براساس عواملی نظیر پرداخت به موقع خسارت، رعایت حقوق بیمه‌گذاران و زیان‌­دیدگان در رشته بیمه شخص ثالث برای شرکت ­های در حال فعالیت براساس دستورالعمل ابلاغی بیمه مرکزی.

    ماده۳ـ شرکت بیمه متقاضی فعالیت در رشته شخص ثالث، باید تقاضای فعالیت در این رشته را به همراه مدارک و مستندات لازم برای احراز شرایط مندرج در ماده (۲) این آیین ­نامه به بیمه مرکزی تسلیم نماید.

    ماده۴ـ بیمه مرکزی موظف است پس از دریافت کلیه مدارک و اطلاعات موضوع ماده (۲) این آیین ­نامه ظرف (۴۰) روز در صورت احراز شرایط، مجوز فعالیت را صادر و در غیر این صورت نظر خود را با ذکر دلایل عدم احراز شرایط به شرکت بیمه متقاضی اعلام نماید.

    تبصره ـ بررسی مجدد درخواست شرکت بیمه پس از رفع نواقص امکان پذیر است.

     ماده۵ ـ در صورتی که شرکت بیمه طبق تشخیص بیمه مرکزی هر یک از شرایط مندرج در این آیین ­نامه را از دست بدهد موظف است در مهلت زمانی که بیمه مرکزی تعیین می­ نماید (حداکثر یک سال) وضعیت خود را با ضوابط این آیین ­نامه منطبق نماید. در غیر این صورت بیمه مرکزی مطابق مفاد ماده (۵۷) قانون و آیین ­نامه آن عمل خواهد کرد.

     ماده۶ ـ بیمه مرکزی موظف است ضوابط و اطلاعات مربوط به صدور، لغو، تعلیق یا ابطال مجوز فعالیت هر یک از شرکت­ های بیمه در رشته شخص ثالث را به صورت مستمر در پایگاه اطلاع‌­رسانی خود جهت اطلاع عمومی منتشر نماید.

    معاون اول رئیس‌جمهور ـ اسحاق جهانگیری

    منبع: روزنامه رسمی ، سال هفتاد و چهار، شماره 21317، ویژه نامه شماره 1045، مورخ یک شنبه 30 اردیبهشت 1397

  • آیین نامه نحوه رسیدگی به قصور یا تخلف شرکت های بیمه

    آیین نامه نحوه رسیدگی به قصور یا تخلف شرکت های بیمه

    آیین نامه نحوه رسیدگی به قصور یا تخلف شرکت های بیمه مصوب 8 اردیبهشت 1398 هیأت وزیران

    آیین نامه نحوه رسیدگی به قصور یا تخلف شرکت های بیمه (موضوع ماده (۵۷) قانون بیمه اجباری خسارات وارد شده به شخص ثالث در اثر حوادث ناشی از وسایل نقلیه)

     شماره۱۴۳۶۵/ت۵۴۵۰۲هـ                                                             ۱۳۹۸/۲/۱۲

    وزارت امور اقتصادی و دارایی

    وزارت کشور

    بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران

    هیأت وزیران در جلسه ۱۳۹۸/۲/۸ به پیشنهاد بیمه مرکزی جمهوری اسلامی ایران و تأیید شورای­عالی بیمه و به استناد ماده (۵۷) قانون بیمه اجباری خسارات وارد شده به‌شخص ثالث در اثر حوادث ناشی از وسایل نقلیه ـ مصوب۱۳۹۵ـ آیین­نامه نحوه رسیدگی به قصور یا تخلف شرکت­های بیمه موضوع ماده یادشده را به شرح زیر تصویب کرد:

     آیین­نامه نحوه رسیدگی به قصور یا تخلف شرکت­های بیمه (موضوع ماده (۵۷) قانون بیمه اجباری خسارات وارد شده به شخص ثالث

    در اثر حوادث ناشی از وسایل نقلیه)

    ماده۱ـ در این آیین‌نامه، اصطلاحات زیر در معانی مشروح مربوط به کار می ­ روند:

    الف ـ قانون: قانون بیمه اجباری خسارات وارد شده به شخص ثالث در اثر حوادث ناشی از وسایل نقلیه ـ مصوب ۱۳۹۵ ـ .

    ب ـ بیمه مرکزی: بیمه مرکزی جمهوری اسلامی ایران.

    پ ـ بیمه­ گر: شرکت سهامی بیمه ایران و یا هر شرکت بیمه غیردولتی که مجوز فعالیت در رشته بیمه شخص ثالث از بیمه مرکزی را داشته باشد.

    ت ـ بیمه­ گذار: هر شخص حقیقی یا حقوقی اعم از مالک وسیله نقلیه یا متصرف آن که قرارداد بیمه شخص ثالث را با بیمه ­گر منعقد می­کند.

    ث ـ صندوق: صندوق تأمین خسارت­های بدنی.

    ج ـ قصور: ارتکاب سهوی و غیرعمدی هر یک از اقدامات خلاف قانون اعم از فعل یا ترک فعل مندرج در ماده (۲) این آیین­ نامه.

    چ ـ تخلف: ارتکاب عمدی و آگاهانه هریک از اقدامات خلاف قانون اعم از فعل یا ترک فعل مندرج در ماده (۲) این آیین ­نامه.

    ح ـ قصور یا تخلف مالی: هر اقدام خلاف قانون موضوع ماده (۲) این آیین­نامه که متضمن اضرار مالی مستقیم به بیمه­گذار، زیان­دیده، ذی­نفع یا بیمه­شده و صندوق و بیمه­گر باشد.

    خ ـ تعدد قصور یا تخلف: ارتکاب همزمان یا غیرهمزمان دو یا چند اقدام خلاف قانون یا ارتکاب بیش از یک بار عمل خلاف واحد.

    د ـ تکرار قصور یا تخلف: ارتکاب یک نوع اقدام خلاف قانون برای بار دوم یا بیشتر پس از محکومیت به قصور یا تخلف قبلی.

    ذ ـ تخفیف مجازات: تقلیل جریمه نقدی موضوع بند (ت) ماده (۵۷) قانون به‌ درجه خفیف­‌تر از همان نوع یا نوع خفیف‌­تر یا تبدیل مجازات در صورت وجود یک یا چند جهت از جهات تخفیف موضوع ماده (۱۲) این آیین ­نامه.

    ر ـ مرجع رسیدگی­ کننده: حسب مورد بیمه مرکزی و شورای­‌عالی بیمه.

    ز ـ مدیران بیمه­ گر: هریک از افراد موضوع بند (ب) ماده (۵۷) قانون.

    ژ ـ سلب صلاحیت حرفه ­ای: برکناری موقت یا دایمی مدیران بیمه­ گر از سمت خود بنا به تصمیم بیمه مرکزی و تأیید شورای­ عالی بیمه.

    س ـ کمیسیون: کمیسیون موضوع تبصره(۵) ماده (۵۷) قانون.

    ش ـ مرجع رسیدگی به اعتراض بیمه ­گر: حسب مورد کمیسیون یا مرجع قضایی ذی­صلاح.

    ص ـ زیان­دیده ثالث: هر شخصی که به سبب حوادث ناشی از وسیله نقلیه دچار خسارت بدنی و یا مالی شده اعم از اینکه داخل وسیله نقلیه باشد یا خارج از آن به‌استثنای راننده مسبب حادثه.

    ض ـ ذی­نفع: در صورت فوت زیان­دیده ثالث یا بیمه‌­شده، وراث قانونی آنان و در سایر خسارت­های بدنی حسب مورد زیان­دیده ثالث یا بیمه ­شده و در خسارت­های مالی زیان­دیده ثالث.

  • اساسنامه صندوق تأمین خسارت های بدنی

    اساسنامه صندوق تأمین خسارت های بدنی

    اساسنامه صندوق تأمین خسارت های بدنی مصوب 16 اردیبهشت 1397 هیأت وزیران با اصلاحات 30 خرداد 1397

    اساسنامه صندوق تأمین خسارت‌های بدنی 

    شماره۱۸۰۲۸/ت۵۴۳۰۹هـ                                                             ۱۳۹۷/۲/۲۲

    وزارت امور اقتصادی و دارایی ـ وزارت کشور ـ وزارت دادگستری

    وزارت صنعت، معدن و تجارت ـ وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی

    سازمان برنامه و بودجه کشور ـ بیمه مرکزی جمهوری اسلامی ایران

    هیأت وزیران در جلسه ۱۳۹۷/۲/۱۶ به پیشنهاد شماره ۶۲/۱۸۵۸۴ مورخ ۱۳۹۶/۲/۱۷ وزارت امور اقتصادی و دارایی و به استناد ماده (۲۸) قانون بیمه اجباری خسارات وارد شده به شخص ثالث در اثر حوادث ناشی از وسایل نقلیه ـ مصوب ۱۳۹۵ـ ، اساسنامه صندوق تأمین خسارت‌های بدنی را به شرح زیر تصویب کرد:

    اساسنامه صندوق تأمین خسارت‌های بدنی

    ماده۱ـ صندوق تأمین خسارت‌های بدنی که از این پس در این اساسنامه «صندوق» نامیده می‌شود، نهاد عمومی غیردولتی است که با دارا بودن شخصیت حقوقی مستقل براساس مفاد این اساسنامه، قوانین ناظر بر نهادهای عمومی غیردولتی و احکام مربوط در قانون بیمه اجباری خسارات وارد شده به شخص ثالث در اثر حوادث ناشی از وسایل نقلیه که از این پس «قانون» نامیده می‌شود، اداره می‌گردد.

    ماده۲ـ موضوع فعالیت و تعهدات صندوق، جبران خسارتهای بدنی وارد به اشخاص ثالث می‌باشد که به یکی از علل فقدان یا انقضای بیمه‌نامه، بطلان قرارداد بیمه، شناخته نشدن وسیله نقلیه مسبب حادثه، کسری پوشش بیمه‌نامه ناشی از افزایش مبلغ ریالی دیه یا تعلیق یا لغو پروانه فعالیت شرکت بیمه یا صدور حکم توقف یا ورشکستگی بیمه‌گر موضوع ماده (۲۲) قانون، یا به طور کلی خسارت‌های بدنی که خارج از تعهدات قانونی بیمه‌گر مطابق مقررات قانون به استثنای موارد مصرح در ماده (۱۷) قانون و سایر مصادیق مقرر در قوانین مربوط، قابل پرداخت نباشد.

    تبصره ـ هرگونه افزایش یا کاهش مصادیق تعهدات و تکالیف صندوق منوط به تصویب قانون خواهد بود.

  • آیین نامه اجرایی ماده 3 قانون بیمه اجباری خسارات وارده شده به شخص ثالث در اثر حوادث ناشی

    آیین نامه اجرایی ماده 3 قانون بیمه اجباری خسارات وارده شده به شخص ثالث در اثر حوادث ناشی

    آیین نامه اجرایی ماده (۳) قانون بیمه اجباری خسارات وارد شده به شخص ثالث در اثر حوادث ناشی از وسایل نقلیه مصوب ۲۰ اردیبهشت ۱۳۹۵ مجلس شورای اسلامی (بیمه حوادث راننده مسبب حادثه)  مصوب 28 تیر 1396 هیأت وزیران

    شماره۵۱۰۵۱/ت۵۳۸۰۵هـ                                                                ۱۳۹۶/۵/۱

    وزارت امور اقتصادی و دارایی ـ وزارت دادگستری ـ وزارت کشور

    هیأت وزیران در جلسه ۱۳۹۶/۴/۲۸ به پیشنهاد بیمه مرکزی جمهوری اسلامی ایران و تصویب شورای عالی بیمه و به استناد ماده (۳) قانون بیمه اجباری خسارات وارد شده به شخص ثالث در اثر حوادث ناشی از وسایل نقلیه ـ مصوب ۱۳۹۵ـ آیین­نامه اجرایی ماده یادشده را به شرح زیر تصویب کرد:

    آیین­نامه اجرایی ماده (۳) قانون بیمه اجباری خسارات وارد شده به شخص ثالث در اثر حوادث ناشی از وسایل نقلیه (بیمه حوادث راننده مسبب حادثه)

    ماده۱ـ در این آیین‌نامه اصطلاحات زیر در معانی مشروح مربوط به کار می‌روند و سایر اصطلاحات مندرج در این آیین­نامه، تابع تعاریف مندرج در قانون بیمه اجباری خسارات وارد شده به شخص ثالث در اثر حوادث ناشی از وسایل نقلیه ـ مصوب ۱۳۹۵ ـ است:

    الف ـ قانون: قانون بیمه اجباری خسارات وارد شده به شخص ثالث در اثر حوادث ناشی از وسایل نقلیه ـ مصوب ۱۳۹۵ـ .

    ب ـ بیمه‌­گذار: دارنده وسیله نقلیه (اعم از مالک یا متصرف) هر کدام که بیمه‌­نامه موضوع این آیین­نامه را تحصیل کند، بیمه‌­گذار محسوب و تکلیف از دیگری ساقط می­شود.

    پ ـ بیمه‌گر: شرکت بیمه‌ای که مجوز فعالیت در رشته بیمه حوادث را از بیمه مرکزی دریافت کرده باشد و مشخصات آن در بیمه‌نامه درج گردیده و در ازای دریافت حق بیمه، جبران خسارت بدنی ناشی از حوادث تحت پوشش را طبق قانون و این آیین‌نامه به عهده می‌گیرد.

    ت ـ راننده مسبب حادثه: فردی که بر اثر وقوع هر یک از حوادث موضوع این آیین‌نامه دچار خسارت بدنی شده و شخص ثالث محسوب نشود.

    ماده۲ـ دارنده وسیله نقلیه مکلف است همزمان با خرید بیمه‌نامه شخص ثالث برای پوشش خسارت‌های بدنی که در اثر حوادث موضوع این آیین‌نامه به راننده مسبب حادثه وارد می­شود، حداقل به میزان دیه مرد مسلمان در ماه غیرحرام بیمه حوادث راننده اخذ کند.

    تبصره ـ زمان شروع و پایان مدت بیمه مذکور باید با زمان شروع و پایان مدت بیمه اجباری خسارات وارد شده به شخص ثالث یکسان باشد.

    ماده۳ـ بیمه‌گر موظف است در ازای دریافت حق بیمه مربوط، همزمان با صدور بیمه‌نامه شخص ثالث، بیمه‌­نامه حوادث راننده را با رعایت این آیین‌نامه صادر نماید.

    ماده۴ـ میزان تعهد بیمه‌گر در هر حادثه برای جبران خسارت فوت، معادل مبلغ مندرج در بیمه‌نامه و برای جبران خسارت جرح و یا صدمه بدنی، برابر با حاصل ضرب درصد دیه یا ارش تعیین شده در مبلغ مندرج در بیمه‌نامه است. هزینه معالجه بیمه‌شده نیز بر اساس تعرفه‌های مصوب هیأت وزیران و با رعایت ماده (۳۵) قانون تحت پوشش بیمه می‌باشد. در هر حال مجموع خسارت بدنی قابل پرداخت به راننده مسبب حادثه در هر حادثه از مبلغ بیمه مندرج در بیمه‌نامه بیشتر نخواهد بود.

    تبصره ـ بیمه‌گر مکلف است در ایفای تعهدات موضوع این بیمه‌نامه، خسارت وارده به راننده مسبب حادثه را بدون لحاظ جنسیت و دین تا سقف مبلغ مندرج در بیمه‌نامه پرداخت نماید.

    ماده۵ ـ چنانچه راننده مسبب حادثه از محل بیمه‌نامه شخص ثالث یا صندوق تأمین خسارت­های بدنی غرامت دریافت نماید، تعهد بیمه‌گر به میزان درصد تقصیر تعیین شده خواهد بود.

    ماده۶ ـ کسر بخشی از خسارت یا عدم پرداخت خسارت وارده به راننده مسبب حادثه به استناد تقصیر، قصور یا اشتباه بیمه‌گر یا نماینده وی در تنظیم و صدور بیمه‌نامه مجاز نمی‌باشد.

    ماده۷ـ خسارت­های خارج از تعهد بیمه‌­گر، موارد مندرج در مواد (۱۵) و (۱۷) قانون می­باشد.

    ماده۸ ـ هرگاه در مدت ‌بیمه، در کاربری وسیله نقلیه تغییری به وجود آید که موجب تشدید خطر گردد، ‌بیمه‌گذار موظف است حداکثر ظرف دو هفته از تاریخ تغییر کاربری، ‌بیمه‌گر را آگاه سازد. در این صورت بیمه‌گر می‌تواند با صدور الحاقیه تغییر کاربری، حق بیمه مربوط را حسب مورد افزایش دهد و بیمه‌گذار موظف است حق بیمه اضافی را پرداخت کند. چنانچه بیمه‌گذار مراتب را به بیمه‌گر اعلام نکند و موضوع بعد از وقوع حادثه معلوم شود، خسارت وارده به نسبت حق بیمه پرداختی به حق بیمه واقعی محاسبه و پرداخت می‌گردد.

    ماده۹ـ در صورت وقوع حادثه، بیمه‌گذار موظف است ظرف شصت روز مراتب را به بیمه‌گر اعلام نماید. در صورت اطلاع بیمه‌­گر از وقوع حادثه به هر طریقی از جمله اعلام بیمه‌شده و یا وراث یا نماینده قانونی وراث، این تکلیف از بیمه‌گذار ساقط می‌شود. چنانچه بیمه‌گر نزد مراجع قضایی اثبات نماید عدم انجام تکلیف فوق در مهلت مقرر موجب خسارتی برای او شده است می‌تواند خسارت وارده را از مبلغ قابل پرداخت کسر نماید، مگر این­که بیمه‌گذار اثبات کند به علتی خارج از اراده خود قادر به انجام تکلیف یادشده نبوده است.

    ماده۱۰ـ برای پرداخت خسارت بدنی ارایه اصل یا تصویر برابر با اصل مدارک زیر لازم است:

    الف ـ بیمه‌نامه یا هرگونه مدرک دال بر دارا بودن پوشش بیمه موضوع این آیین­نامه.

    ب ـ گزارش کارشناس راهنمایی و رانندگی یا گزارش مقامات انتظامی یا نظریه کارشناس یا هیأت کارشناسی منتخب مراجع قضایی حسب مورد.

    پ ـ گواهینامه رانندگی راننده مسبب حادثه یا هرگونه مدرک دال بر داشتن گواهینامه رانندگی متناسب با وسیله نقلیه مربوط.

    ت ـ مدرک شناسایی راننده مسبب حادثه.

    ث ـ خلاصه پرونده بالینی راننده مسبب حادثه در صورتی که در مراکز درمانی بستری شده یا تحت معالجه قرار گرفته باشد.

    ج ـ گواهی پزشکی قانونی درخصوص نوع و درصد صدمه بدنی وارد شده به راننده مسبب حادثه.

    چ ـ گواهی فوت یا جواز دفن صادره یا تأیید شده توسط پزشکی قانونی و شناسنامه باطل شده متوفی در صورت فوت راننده مسبب حادثه.

    ح ـ گواهی انحصار وراثت در صورت فوت راننده مسبب حادثه.

    تبصره۱ـ در صورت توافق راننده مسبب حادثه و بیمه‌گر در مورد نوع و درصد صدمه بدنی با رعایت ماده (۱۱) قانون، ارایه گواهی پزشکی قانونی الزامی نیست.

    تبصره۲ـ پزشکی قانونی مکلف است با درخواست بیمه‌­گر مربوط، نوع و درصد صدمه بدنی وارد شده به راننده مسبب حادثه را بدون لحاظ جنسیت و دین وی تعیین و به بیمه‌گر اعلام کند. در صورت مراجعه مستقیم راننده مسبب حادثه به پزشکی قانونی، پزشکی قانونی موظف است ضمن اخذ گزارش موضوع بند (ب) این ماده، نوع و درصد صدمات بدنی وارده به راننده را تعیین و مراتب را به بیمه‌گر مربوط اعلام و رونوشت گزارش خود را به راننده مسبب حادثه ارایه نماید.

    تبصره۳ـ مأموران راهنمایی و رانندگی و یا مقامات انتظامی مکلفند با اطلاع از وقوع حوادث موضوع این آیین‌نامه با حضور در صحنه نسبت به تهیه گزارش مبنی بر شرح و علت وقوع حادثه و مشخص نمودن راننده مسبب حادثه در هنگام وقوع حادثه و ارایه گزارش مذکور به راننده مسبب حادثه یا ذی­نفع اقدام نمایند.

    تبصره۴ـ در مواردی که بین طرفین حادثه در خصوص تعیین مقصر و یا میزان تقصیر اختلاف نظر باشد و یا در صورت عدم امکان تعیین راننده مسبب حادثه توسط پلیس راهنمایی و رانندگی، خسارت بر اساس رأی مرجع قضایی پرداخت خواهد شد.

    ماده۱۱ـ بیمه‌گر مکلف است حداکثر ظرف بیست روز از تاریخ تکمیل مدارک، مبلغ خسارت را حسب مقررات این آیین‌نامه پرداخت نماید.

    تبصره۱ـ چنانچه علی­رغم کامل بودن مدارک، بیمه‌گر خسارت را پرداخت نکند مکلف است علاوه بر اصل خسارت، به ازای هر روز تأخیر معادل نیم در هزار مبلغ خسارت را به ذی­نفع پرداخت نماید.

    تبصره۲ـ در صورت فوت بیمه‌شده، خسارت به وراث قانونی بیمه‌شده یا نماینده قانونی آنها و به نسبت سهم‌الارث پرداخت می‌گردد.

    ماده۱۲ـ نرخ حق بیمه سالانه به ازای هر هزار ریال تعهد بیمه‌نامه برای انواع وسایل نقلیه به شرح زیر می‌باشد:

    الف ـ سواری شخصی:  (۰/۷) ریال

    ب ـ اتوکار (استیشن، ون، مینی­بوس و اتوبوس): (۱) ریال

    پ ـ بارکش: (۱/۲) ریال

    پ ـ موتورسیکلت و وسایل نقلیه ریلی: (۰/۳۷) ریال

    تبصره ـ بیمه‌گر می‌تواند تا دو و نیم درصد (۲/۵%) کمتر از نرخ‌های مذکور را ملاک عمل خود قرار دهد. اعمال تخفیف بیشتر از دو و نیم‌ درصد (۲/۵%) توسط بیمه‌گر، منوط به کسب مجوز از بیمه مرکزی است.

    ماده۱۳ـ نحوه تخفیف یا افزایش در حق بیمه موضوع این آیین­نامه و نحوه انتقال سابقه تخفیف عدم خسارت آن و نحوه فسخ بیمه­نامه، تابع مقررات مربوط به بیمه شخص ثالث می­باشد.

    ماده۱۴ـ چنانچه فردی که راننده وسیله نقلیه بوده، در زمان وقوع حوادث موضوع این آیین‌نامه خارج از وسیله نقلیه بوده و دچار صدمات بدنی شود، در حکم شخص ثالث بوده و خسارت وارده حسب مورد از محل بیمه شخص ثالث یا صندوق تأمین خسارت‌های بدنی پرداخت می‌شود و در غیر این صورت خسارت از محل بیمه‌نامه حوادث راننده جبران خواهد شد.

    ماده۱۵ـ از تاریخ انتقال مالکیت وسیله نقلیه، کلیه حقوق و تعهدات ناشی از قرارداد بیمه موضوع این آیین‌نامه به انتقال گیرنده منتقل می‌شود و انتقال گیرنده تا پایان مدت قرارداد بیمه، بیمه‌گذار محسوب می‌شود. ضوابط مربوط به انتقال تخفیف عدم­ خسارت بیمه شخص ثالث تابع آیین­نامه اجرایی تبصره ماده (۶) قانون می­باشد.

    ماده۱۶ـ چنانچه مشخص شود که وسیله نقلیه تحت پوشش بیمه‌نامه حوادث راننده برای همان مدت نزد بیمه‌گر دیگری نیز بیمه شده است، بیمه‌نامه بعدی باطل خواهد بود و حق بیمه دریافتی مربوط پس از کسر ده درصد آن بابت هزینه‌های بیمه‌گری به بیمه‌گذار مسترد می‌شود.

    معاون اول رئیس‎جمهور ـ اسحاق جهانگیری

    منبع: قضاوت‌آنلاین، به نقل از روزنامه رسمی، سال هفتاد و سه، شماره 21082، ویژه نامه شماره 971، شنبه 7 مرداد 1395