پروفسور متیو واکر– سرپرست آزمایشگاه خواب دانشگاه کالیفرنیا در برکلی و متخصص علوم اعصاب و روان شناسی و نویسنده کتاب “چرا می خوابیم” است.
واکر در کتاب معروف خود پیرامون اهمیت خواب، خواب کافی، ضرورت خواب خوب برای سلامتی، کم خوابی و عوارض آن برای سلامتی، خطر بروز بیماری ها، افزایش وقوع تصادفات رانندگی و حتی اثرات آن در اقتصاد بحث کرده است.
در هفته گدشته پنح توصیه واکر برای چگونگی بهبود کیفیت خواب را مطالعه کردیم و امروز صحبت های ایشان در مورد کم خوابی و عوارض آن با هم می خوانیم.
توصیه های پروفسور متیو واکر در ارتباط با کم خوابی و عوارض آن
بررسی ها نشان می دهند که در بسیاری از جوامع، از نیمه‌ی قرن پیش به این طرف، طول خواب به طور قابل توجهی کم شد که دلیل آن لزوماً مشغله بیش از حد نیست.
بیشتر مردم به اندازه کافی استراحت نمی کنند در حالی که کارشناسان هشدار می‌دهند کم خوابی می تواند از طول عمر کم کند. کم خوابی خطر بیماری ها و تصادفات رانندگی را افزایش دهند.
مسلماً ما با محرومیت از خواب روبر هستیم و وقتی شواهد آن را به مردم توضیح می دهیم که خواب کافی چه فوایدی دارد و عوارض خیلی بد کمبود خوابی که باعث ناخوشی و مریضی می شود، چیست؛ آن وقت تشخیص می‌دهند باید شرایط را عوض کند.
اگر به بررسی‌های صورت گرفته دقت کنیم نشان می دهد که در سال ۱۹۴۲ هر بزرگسال به طور متوسط خیلی نزدیک به 8 ساعت می خوابید و حال این مدت به ۶ و ۷ دهم ساعت رسید یعنی ظرف ۷۰ یا ۸۰ سال، تا این حد کم شد اما روند تکامل در طول سه میلیون و ششصد هزار سال به دلایل خیلی خوب، خواب ما را ۸ ساعته کرد و حالا کم کردن آن به اندازه ۱۰ تا ۲۰ درصد یا در مواردی بیشتر، تغییر چشمگیری برای یک نیاز زیستی به شمار می‌رود.
همه ما کسانی را دیدیم که می‌گویند با 4 یا 5 ساعت خواب سر می کنند اما این میزان برای سلامتی خطرناک است. وقتی طول خواب از ۶ ساعت کمتر می شود، می توان ضعف عملکرد ذهن و بدن را اندازه گیری کرد.
برای همین کسانی که می‌گویند مثلاً می‌توانند با ۵ ساعت خواب سر کنند، در درجه اول این ادعا صحیح نیست مثل این است که کسی در یک میکده چند لیوان مشروب خورده باشد و بعد کلید ماشین خود را بردارند و بگویند می توانم رانندگی کنم. شما در جواب به او می گویید، هوش و حواست درست کار نمی کند.
وقتی ما آدم هایی را که از اختلال خواب رنج می‌برند و کمبود خواب دارند، درمان می کنیم می گویند مثل این است که یک پنجره غبارآلود را پاک کرده باشیم، ناگهان جهان شفاف می‌شود، چون توانایی های ذهنی و جسمی آنان احیاء می شود.
کم خوابی انرژی کم و آدم را مریض می کند، در مقابل وقتی خواب کافی است، احساس سرزندگی و سلامتی به آدم دست می دهد که شواهد آن کاملا روشن است.
از این روشن تر نمی شود گفت، کم خوابی از نشانگرهای عمر کوتاه تر است. همه بیماری هایی که در جهان مدرن باعث مرگ زودرس می شوند، با کم خوابی ارتباط دارند نه اینکه هر بیماری جزء اختلالات خواب باشد بلکه کمبود خواب از عوامل ابتلا به خیلی از بیماری‌هاست برای مثال کم خوابی ارتباط قوی با آلزایمر و سرطان دارد.
کم خوابی برای اقتصاد هم هزینه دارد. بر اساس مطالعات موسسه رَند ذ، کم خوابی باعث افت ۲ درصدی تولید ناخالصی ملی می‌شود اما یکی از جالبترین شواهدی که او برای فواید خواب یا زیان های کم خوابی می آورند، به ساعت تابستانی و زمستانی مربوط است.
دو بار در سال آزمایشی را روی یک نیم میلیارد نفر از جمعیت جهان که در ۷۰ کشور زندگی می‌کنند، انجام می‌شود؛ منظور همان عقب و جلو بردن ساعت است که سالانه دوباره اتفاق می افتند، یکی در فصل بهار که ناگهان یک ساعت خواب از دست می دهیم، آمار حملات قلبی ۲۴ درصد بالا می رود و دیگری در پاییز که ساعت ها برمی گردد، آمار حملات قلبی دو درصد کاهش پیدا می کند. این نشان می دهد که سیستم قلب و عروق و ما چقدر شکننده است.
آدم فکر می‌کند که فقط یک ساعت تغییر در خواب چقدر می تواند مشکل آفرین باشد اما می‌بینیم که هست.
فراموش نکنید، میزان خواب یکی از راه‌های پیش بینی طول عمر است.
